مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

دستيابي به رشد و در پي آن توسعه اقتصادي از جمله خواسته هاي همه ملت ها و حكومت ها به شمار مي رود. اين خواسته در كشورهاي جهان سوم، كه ميان خود و كشورهاي توسعه يافته شكاف چشمگيري احساس مي كنند، به مراتب بيشتر است.
كشورهاي در حال توسعه همواره كوشيده اند تا بر خلاف روند رويدادهايي كه در جهان پيشرفتهايي را درپي داشت، با پيروي از برخي نظريه هاي مطرح در جوامع پيشرفته، از راهي ميان بر به اين هدف دست يابند. بنابراين، اين پرسش به ميان مي آيد كه بايد از كدام نظريه پيروي كرد تا بتوان در مدت زماني كوتاه به خواسته هاي خود رسيد؟
كشورهاي در حال توسعه براي يافتن پاسخي به اين پرسش و بر اساس هدفهاي خود، روشهاي گوناگوني را برگزيده و بر مبناي آن عمل كرده اند. تجربه هاي شكست و موفقيت آنها پس از گذشت سه سده از وقوع انقلاب صنعتي نشان مي دهد كه دستيابي به رشد و توسعه اقتصادي نيازمند ايجاد برخي ساز و كارهاي خاص در عرصه هاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي است. بازارهاي مالي قدرتمند از جمله اين ساز و كارهاي خاص در عرصه اقتصادي به شمار مي آيد. داشتن بازارهاي مالي قدرتمند به نوبه خود، وجود نهادهاي مالي قدرتمند را در اين عرصه مي طلبد. با توجه به مطالب پيشگفته، در اين مقاله، بيشتر نهادهاي مالي در ايران (بين سالهاي 1355-77) و آثاري كه اين نهادها از راه تامين مالي بخش حقيقي اقتصاد بر رشد و توسعه اقتصادي ممكن است داشته باشند، بررسي و مطالعه شده و در نهايت، معرفي و برآورد الگوي به كار رفته انجام گرفته است كه با نتيجه گيري به آن پايان داده مي شود.

 نسخه قابل چاپ