مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

يكي از مهمترين بخشهاي اقتصاد ايران بخش كشاورزي به شمار مي آيد كه حدود 23 درصد توليد ناخالص داخلي را به خود اختصاص داده است. از طرف ديگر چون تامين غذاي مورد نياز مردم و امنيت غذايي از وظايف عمده و مهم دولت است، رشد و توسعه بخش كشاورزي همواره مدنظر مقامات سياسي و اقتصادي كشور بوده است. در اين راستا دولت هر ساله اقدام به برنامه ريزي و صرف مخارجي جهت توسعه اين بخش مي كند. بدين لحاظ در اين مقاله سعي مي شود با بررسي تاثير هزينه هاي دولت بر ارزش افزوده اين بخش، نقش هر يك از اين هزينه ها در بخش كشاورزي تعيين شود. براي بررسي تاثير هزينه هاي دولت بر ارزش افزوده بخش كشاورزي طي دوره 1350-1378، ابتدا به معرفي مدل مورد نظر و سپس به براورد اين مدل با استفاده از روش 3SLS اقدام مي شود. اين مدل بر اساس سيستم معادلات همزمان و تاثير متقابل متغيرها بر روي يكديگر طراحي شده است.
در نهايت، با استناد به اين مدل و ضرايب محاسبه شده، اين نتيجه به دست مي آيد که موثرترين متغيير تاثير گذار بر ارزش افزوده بخش کشاورزي، هزينه هاي تحقيقات و آموزش دولت در اين بخش است که بعد از آن هزينه هاي عمراني دولت قرار دارد. هزينه هاي جاري دولت و يارانه هاي پرداختي دولت به توليد کنندگان دراين بخش از لحاظ آماري تاثير معني داري بر ارزش افزوده، بخش کشاورزي ندارد. با توجه به ناايج اين تحقيق پيشنهاد مي شود که دولت براي توسعه بخش کشاورزي اقدام به صرف هزينه هاي بيشتري در امر تحقيق و آموزش در بخش کشاورزي کند.

 نسخه قابل چاپ