مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در بسياري از دشت هاي استان فارس توزيع رايگان و قيمت پايين آب منجر به استفاده و تخصيص ناكارامد منابع كم ياب آب شده است. در اين زمينه، قيمت گذاري آب يك ابزار سياسي براي افزايش كارايي آب، كاهش تقاضاي آب، مديريت سيستم هاي آبياري و بازگشت هزينه ها است. بر اساس اصول قيمت گذاري آب، قيمت آب بايد منعكس كننده هزينه فرصت آب باشد. بنابراين از نقطه نظر كارايي اقتصادي، قيمت آب مي بايست بازگوكننده هزينه فرصت باشد؛ در حالي كه از ديدگاه جمع آوري درآمد ممکن، قيمت آب تا حد زيادي به تمايل به پرداخت (WTP) كشاورزان وابسته است. در اين مطالعه، براي تخمين تمايل به پرداخت كشاورزان براي آب هاي زيرزميني روش ارزش گذاري مشروط (CVM) مورد استفاده قرار گرفت. داده هاي مورد نياز از يك نمونه تصادفي مشتمل بر 190 كشاورز در دشت رامجرد به دست آمد که با يک روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده انتخاب شدند. نتايج به دست آمده از روش CVM نشان مي دهد كه ميانگين كلي تمايل به پرداخت 947 ريال بر متر مكعب است. هم چنين نتايج نشان داده اند كه تمايل به پرداخت كشاورزاني كه به طور تلفيقي از منبع آب زيرزميني و آب سطحي استفاده مي كنند كم تر از كشاورزاني است كه فقط آب هاي زيرزميني را در اختيار دارند. الگوي كشت، سطح زير كشت شلتوك، درآمد و سن كشاورز و پراكندگي اراضي اثر معنا داري بر تمايل به پرداخت نشان داده اند. با توجه به نتايج به دست آمده در صورتي که در سياست قيمت گذاري آب به عوامل موثر بر تمايل به پرداخت و هم چنين مشارکت خود کشاورزان در امور تصميم گيري توجه بيش تري شود، نتايج به تري به دست خواهد آمد.

 نسخه قابل چاپ