بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: يکي از عوارض مهم در اعمال جراحي پيوند عروق کرونر بروز آريتمي فيبريلاسيون دهليزي است که با موربيديتي و مورتاليتي همراه است. از مداخلات دارويي مطرح شده به صورت پروفيلاکتيک، تجويز سولفات منيزيم مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير سولفات منيزيم در پيشگيري از آريتمي فيبريلاسيون دهليزي در بيماران تحت عمل جراحي پيوند عروق کرونر است.
مواد و روش ها: اين مطالعه يک کارآزمايي باليني تصادفي شده دو سوکور است که بر روي 162 نفر بيمار کانديد عمل جراحي  پيوند عروق کرونر مراجعه کننده به دو بيمارستان گلستان و نفت دانشگاه علوم پزشکي اهواز در سال 1385 انجام شده است. اين بيماران به صورت تصادفي در دو گروه سولفات منيزيم و دارونما قرار گرفتند. در گروه سولفات منيزيم بلافاصله پس از عمل جراحي 2 گرم سولفات منيزيم در 80 ميلي ليتر نرمال سالين به بيماران انفوزيون شد. همزمان در گروه دارونما 100 ميلي ليتر نرمال سالين داخل وريدي انفوزيون شد. بروز فيبريلاسيون دهليزي طي 72 ساعت پس از عمل جراحي و سطح سرمي منيزيم در زمان هاي قبل از عمل، بلافاصله پس از عمل قبل از تجويز سولفات منيزيم و 24 ساعت پس از عمل اندازه گيري شد. داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور کاي و تي دانشجويي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: بروز فيبريلاسيون دهليزي در گروه سولفات منيزيم 6 نفر (7.4 درصد) و در گروه دارونما 28 نفر (34.6 درصد) بود که از نظر آماري گروه سولفات منيزيم کاهش معني داري در بروز فيبريلاسيون دهليزي داشت (P=0.0001). سطح سرمي منيزيم طي زمان هاي پيگيري در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معني داري نداشت، اما سطح سرمي منيزيم قبل از عمل جراحي در بيماراني که مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي شده بودند به طور معني داري کمتر از ساير بيماران بود (P=0.0001). همچنين سطح سرمي منيزيم در کل بيماران بلافاصله پس از عمل جراحي قبل از تجويز سولفات منيزيم کاهش معني داري در مقايسه با سطح اوليه داشت (P<0.0001).
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که افزودن سولفات منيزيم منجر به کاهش بروز فيبريلاسيون دهليزي در بيماران تحت عمل جراحي پيوند عروق کرونر مي شود که در نهايت مي تواند منجر به کاهش موربيديتي در اين دسته از بيماران گردد.

 نسخه قابل چاپ