بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: بعد از عمل جراحي قلب باز در بخش مراقبت‌هاي ويژه، قرار دادن بيماران در وضعيت نيمه نشسته و خوابيده به پشت، از مدت‌ها پيش به عنوان يک مانور درماني جهت بهبود اکسيژناسيون، براي جلوگيري از هيپوکسي و پيامدهاي خطرناک آن مطرح بوده است، ولي تا کنون براي مقايسه تاثير دو وضعيت فوق بر ميزان تبادلات گازي و بهبود اکسيژناسيون و جلوگيري از هيپوکسي در ايران مطالعات زيادي صورت نگرفته است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي مقــايسه‌اي تــاثير وضعيت نيمه نشسته و خوابيده به پشت و مدت زمان آن بر نتايج گازهاي خون شرياني بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه جراحي قلب باز مرکز مازندران انجام شده است.
مواد و روش‌ها : اين يک مطالعه نيمه تجربي است که در سال 1387 در مرکز جراحي قلب دانشگاه علوم پزشکي مازندران بر روي 30 نفر از گروه سني60‌ ـ 18 ساله که به روش نمونه‌گيري آسان و در دسترس از بيماران بخش مراقبت‌هاي ويژه که واجد شرايط ورود به تحقيق بوده‌اند، انتخاب گرديد. تاثير تغيير وضعيت و مدت زمان آن از حالت نيمه نشسته به وضعيت خوابيده به پشت در زمان‌هاي 15، 30، 45 و 60 دقيقه بر ميزان گازهاي خون شرياني با استفاده از دستگاه آناليزر اندازه‌گيري شد، ساير اطلاعات لازم با استفاده از چک ليست، پرونده بيمار و نتايج آزمايشگاهي به دست آمده است. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌ آماري آناليز واريانس براي داده‌هاي تکراري تجزيه و تحليل شد.
يافته‌ها: ميانگين درصد اشباع اکسيژن خون شرياني قبل از تغيير وضعيت( نيمه‌نشسته) 18/0 ±77/98 درصد، بعد از تغيير وضعيت(خوابيده به پشت) در زمان‌هاي15، 30 و 45  دقيقه مقادير يکسان و برابر با 16/0± 79/98 درصد بود و در دقيقه 60 به 44/0±43/98 درصد رسيد که اختلاف معني‌داري نداشتند. ميانگين فشار سهمي دي‌اکسيدکربن‌خون شرياني قبل از تغيير وضعيت 77/0± 92/37 درصد و بعد از تغيير وضعيت به ترتيب در زمان‌هاي مذکور داراي اندازه‌هاي 03/1±67/38 درصد، 03/1 ±52/37 درصد،96/ 0±95/37 درصد و در دقيقه 60 به 84/0± 50/37 درصد رسيد که اختلاف معني‌داري نداشتند. ميانگين فشار سهمي اکسيژن خون شرياني قبل از تغيير وضعيت برابر 17/6±72/145 درصد و 30 دقيقه بعد از تغيير وضعيت به 78/5±49/143 درصد کاهش يافته و 60 دقيقه بعد مجددا به 03/6±31/146 درصد افزايش يافت، که اختلاف معني‌داري ملاحظه نشد.
نتيجه‌گيري: در اين تحقيق ملاحظه شد که تغيير وضعيت و مدت زمان آن تغيير چنداني در نتايج آزمايشگاهي گازهاي خون شرياني ايجاد نمي‌نمايد و اين بيماران نبايستي به منظور بهتر شدن تبادلات گازي در وضعيت نيمه نشسته قرار بگيرند، زيرا که اين وضعيت نمي‌تواند تاثير مثبتي در تبادلات گازهاي خون شرياني ايجاد نمايد و از مشکلات خطرناک و جدي ناشي از هيپوکسي جلوگيري نمايد و ممکن است ما را از انجام اقدامات ديگر براي رفع هيپوکسمي باز دارد، لذا بهتر است بيمار را براي راحتي بيشتر وجلوگيري از زخم‌هاي فشاري در نواحي مستعد و سُر خوردن بيمار به پايين تخت در وضعيت خوابيده به پشت قرار داد.

 نسخه قابل چاپ