بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: با گسترش توليد و کاربرد دستگاه هاي مولد امواج الکترومغناطيسي و به ويژه پيدايش و استفاده همگاني از دستگاه هاي تلفن همراه، مساله خطرات احتمالي اين امواج به طور فزاينده اي توجه محققين را در حوزه هاي مختلف بيولوژي و پزشکي به خود معطوف کرده است. از آنجا که دستگاه هاي تلفن همراه اغلب در موقع استفاده در مجاورت مغز قرار مي گيرند و هم چنين افراد با سن کم نيز به ميزان بالا از اين دستگاه ها استفاده مي نمايند، لذا هدف مطالعه حاضر اثر امواج تلفن همراه با فرکانس 940 مگاهرتز بر يادگيري و حافظه فضايي موش هاي آزمايشگاهي نژاد بالب سي است.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه تجربي است که در سال 1387 در آزمايشگاه تحقيقاتي تکوين جانوري دانشگاه آزاد اسلامي مشهد انجام شد. در اين جستار 60 سر موش نوزاد نژاد بالب سي مورد استفاده قرار گرفت. گروه هاي مورد مطالعه شامل تيمار (به مدت 20 روز هر روز 3 ساعت پس از تولد تحت تاثير امواج قرار داشته ­اند)، شاهد آزمايشگاهي (در مدت مشابه در شرايط آزمايشگاهي و در دستگاه مولد امواج اما خاموش قرار گرفته ­اند) و کنترل (تحت شرايط طبيعي حيوان خانه) بودند. براي بررسي حافظه و يادگيري از ماز آبي موريس و ماز شعاعي استفاده گرديد و مطالعات هيستولوژيک هيپوکامپ به روش دايسکتور انجام شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماري آناليز واريانس يک طرفه تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: نتايج حاصل از ماز آبي موريس دلالت بر افزايش ميانگين زمان لازم براي يافتن سکوي پنهان در گروه تيمار شده نسبت به شاهد آزمايشگاهي و کنترل داشت، هم چنين نتايج حاصل از ماز شعاعي نيز کاهش معني داري در گروه هاي مختلف مورد آزمايش در خطاي حافظه کاري و خطاي حافظه فضايي نشان داد (p<0.05). دانسيته نورون هاي مشاهده شده در مطالعات هيستولوژيک هيپوکامپ اختلاف معني دار بين گروه تيمار با دو گروه شاهد آزمايشگاهي و کنترل نداشت.
نتيجه گيري: تغييرات توانايي يادگيري (افزايش زمان جستجو)، افزايش خطاي حافظه فضايي (ورود به بازوي بدون غذا) و افزايش خطاي حافظه کاري (ورود مجدد به بازوي حاوي غذا) در موش هاي تيمار شده نسبت به شاهد آزمايشگاهي و کنترل نشان دهنده اثرات عميق امواج بر حافظه و يادگيري موش هاي نژاد بالب سي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ