بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: ناخنک يک چين بال شکل ملتحمه و بافت فيبروواسکولار است که به سطح قرنيه تهاجم مي کند و بروز آن قويا با اشعه ماوراء بنفش در ارتباط است، اگر چه خشکي، التهاب، وزش باد، گرد وخاک و ساير مواد محرک نيز از عوامل خطر محسوب مي شوند. ناخنک معمولا بدون علامت است، ولي مي تواند علايمي مانند؛ اشک ريزش، ترس از نور و احساس جسم خارجي در چشم را براي بيمار ايجاد کند. هم چنين با به وجود آوردن آستيگماتيسم با قاعده و خلاف قاعده سبب کاهش بينايي مي شود. ميزان عود بعد از عمل ناخنک بالا است و در مطالعه هاي مختلف حدود 40 درصد برآورد مي شود. عود به طور کلي خيلي سريع و در طي 3 - 2 ماه بعد از جراحي رخ مي دهد. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير تزريق زير ملتحمه اي ميتومايسين سي 0.2 درصد براي جلوگيري از عود ناخنک است.
مواد و روش ها: اين مطالعه يک پژوهش کارآزمايي باليني است که در سال هاي 1387 - 1386 در بيمارستان امام سجاد (ع) ياسوج انجام شد. در اين مطالعه 157 چشم مربوط به 48 مرد و 64 زن که مبتلا به ناخنک اوليه بودند، به طور تصادفي به دو گروه مداخله شامل 54 بيمار (83 چشم) و کنترل شامل 58 بيمار (74 چشم) تقسيم شدند. در گروه مداخله يک ماه قبل از عمل جراحي 0.1 سي سي از ميتومايسين سي 0.2 درصد به صورت زير ملتحمه اي در زير جسم ناخنک تزريق شد، ولي در گروه کنترل تزريق انجام نشد. در هر دو گروه بعد از برداشت ناخنک،اسکلراي برهنه به وسيله ملتحمه فوقاني مجاور و به صورت لغزشي پوشانده شد. بيماران به مدت 3 ماه پيگيري شدند. عود ناخنک بعد از عمل، با رشد مجدد بافت فيبروواسکولار بر روي قرنيه مشخص شده است. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري کاي دو و دقيق فيشر تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: عود در گروه مداخله و کنترل به ترتيب 1.2 درصد (1 چشم) و9.45  درصد (7 چشم) بود که اختلاف معني داري وجود داشت(p=0.02) . ميانگين درجه آستيگماتيسم در هر دو گروه با عمل جراحي بهبود پيدا کرد.
نتيجه گيري: هر دو روش تزريق ميتومايسين سي قبل از عمل ناخنک و اتوگرفت ملتحمه اي از روش هاي بي خطر و موثر در کاهش عود ناخنک هستند. با توجه به کاهش ميزان عود پس از تزريق ميتومايسين، مي توان از اين روش به عنوان يک متد موثر در جراحي ناخنک استفاده کرد.

 نسخه قابل چاپ