بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: رزماري از خانواده نعناع و ليزوزيم به عنوان عامل ضد باکتري طبيعي در ميکروب شناسي غذا مورد توجه مي باشند. اين مطالعه با هدف شناسايي ترکيبات و بررسي اثرات ضدليستريايي روغن فرار رزماري به تنهايي و به صورت ترکيب باليزوزيم جهت ارتقاي اثرات ضدليستريايي دو ماده مذکور و استفاده از نتايج حاصل از اين بررسي به منظور تعميم در مدل هاي غذايي و تبديل اين روش هاي آزمايشگاهي به روش کاربردي در خط توليد مواد غذايي در آينده صورت پذيرفت.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه تجربي است که در سال 1388 در دانشگاه اروميه انجام شد. پس از شناسايي گياه رزماري، روغن فرار به روش تقطير با آب استخراج و ترکيبات آن با دستگاه کروماتوگرافي گازي متصل به طيف سنج جرمي شناسايي گرديد. فعاليت ضد باکتريايي روغن فرار عليه ليستريا مونوسيتوژنز به تنهايي و به صورت ترکيبي با ليزوزيم در pH هاي 5، 6 و 7 به روش رقت سازي ميکروبراث بر اساس تعيين حداقل غلظت بازدارنده در سه بار، تکرار و محاسبه ميانگين ارزيابي گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماري آناليز واريانس يک طرفه تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: 98.05 درصد ترکيبات روغن رزماري شناسايي گرديد. ترکيبات اصلي شامل؛ آلفا- پينن، 1 و 8- سينئول، وربنون، کامفر، بورنئول، 3- اکتانون، کامفن و لينالول بود. ممانعت از رشد روغن رزماري عليه باکتري در pH=5 بارزتر و حداقل غلظت ممانعت کننده برابر با 225 ميکروگرم در ميلي ليتر بود. حداقل غلظت ممانعت کننده در pH=5 برابر 640 ميکروگرم در ميلي ليتر و در pH=7 ممانعتي ديده نشد. ليزوزيم تيمار شده با حرارت 80 درجه سانتي گراد در pH مذکور، حداقل غلظت بازدارنده را به 160 ميکروگرم در ميلي ليتر تقليل داد.
نتيجه گيري: روغن رزماري با ترکيب شيميايي شناخته شده به تنهايي و به طور ترکيبي با ليزوزيم معمولي و تيمار شده عليه ليستريا مونوسيتوژنز ممانعت کننده مي باشد. ترکيب ليزوزيم و به خصوص ليزوزيم تيمارشده با روغن رزماري، اثر ضد ليستريايي را افزايش مي دهد.

 نسخه قابل چاپ