مقالات اخلاق پزشکی

ژن درماني عرصه اي جديد از دانش بشري است که در آن با استفاده از قابليت هاي دانش مهندسي ژنتيک مي توان تدبير درماني مناسبي براي شماري از بيماري هاي سرطاني و قلبي عروقي ارايه کرد. اين روش درماني بسيار جوان بوده و بيش از دو دهه از بکارگيري آن نمي گذرد. ژن درماني در عين موثر بودن و تحولات چشمگيري که داشته است، در ارتباطي متقابل و پيچيده با پزشکي، زيست شناسي، اخلاق، حقوق، فلسفه، مذهب، سياست و مسايل اجتماعي قرار داشته و هنوز در مراحل آغازين مسير پوياي علمي خود است. مواردي از جمله احتمال بسط عفونت هاي ويروسي، هزينه هاي مالي مترتب بر آن و نياز به تکرار مراحل ژن درماني، امکان سوء استفاده از ژن درماني به عنوان سلاح، امکان سوء استفاده از آن براي بهسازي نژادي و ايجاد پديده اي به نام کودکان سفارشي و ساير ملاحظات اخلاقي پايه و بنيادي که نسبت به ژن درماني بعنوان يک روش درماني مطرح است (به شرحي که در مقاله اشاره شده است) همگي مواردي هستند که کنترل دقيق روند ژن درماني، از نظر اخلاقي و حقوقي و نيز نظارت مستمر و قانونمندکردن آن را الزامي مي نمايد. با توجه به اثرات مفيد و متعددي که اين روش درماني جديد داراست و تجربه تلخي که از بهره گيري نادرست از اين روش هاي نوين در تاريخ پزشکي داشته ايم توجه هرچه بيشتر به ملاحظات اخلاقي و حقوق پزشکي موجود در اين عرصه، خواهد توانست زمينه اي مناسب جهت بهره گيري هرچه بيشتر از ژن درماني را فراهم آورده و از بروز لغزش ها، خطاها و سوء استفاده هاي احتمالي ممانعت نمايد.

 نسخه قابل چاپ