مقالات اخلاق پزشکی

مقدمه: در قرن چهارم هجري علما، بزرگان، فلاسفه، فقها، ادبا، شعرا و نويسندگان بسياري در آسمان علم و ادب و پزشکي و بهداشت ايران باستان و بلکه جهان اسلام، درخشيدند که با تلاش شبانه روزي آنان علوم و ادبيات دنياي اسلام از دستبرد حوادث ايام، محفوظ ماند و موجبات رشد و شکوفايي و نوآوري هاي علوم اسلامي را فراهم نمود و ابن سينا تنها يکي از آنها و در عين حال گل سرسبد آنان را تشکيل مي داد.
انسان والايي که در سايه تلاش، پشتکار، پايداري و شکيبايي و توکل به خداوند، مدارج عاليه کمال را طي کرد و در زمينه تاليف دايره المعارف قانون در طب، علاوه بر گردآوري اندوخته هاي مکتوب ملل مختلف که بسياري از اين آثار در کتابخانه هاي کاخ هاي شاهان، محبوس گرديده بود، تجربيات پزشکي ايران باستان و بويژه دانشمندان دانشگاه جندي شاپور و تجربيات شخصي خود را نيز بر آن افزود و کتاب قانون را با بهره گيري از سبک ادبيات توحيدي و علم برخاسته از ايمان خود به رشته تحرير درآورد.
وي اثري را خلق کرد که به منزله ريشه و اساس طب نوين محسوب مي شود و از تکامل آن ديدگاه هاي زيربنايي بهداشتي و طب رايج، پا به عرصه وجود گذاشته، کتابي که هرچند در سايه پيشرفت هاي علمي و توليد ابزار پژوهش، بسياري از مطالب آن با مطالب و شيوه هاي جديد پزشکي و بهداشت جايگزين شده است ولي همچنان بسياري از پيام هاي بهداشت گرايي و پژوهش محوري و خداجويي آن با شادابي و پويايي هرچه تمامتر، بر تارک منابع پزشکي و بهداشت جهان مي درخشد.
هدف: آشنايي بيشتر با راه و روش ابن سينا و کشف رمز موفقيت او و اقتباس از شيوه هاي موثر و مفيد وي به منظور کسب موفقيت هاي آموزشي - پژوهشي و استفاده از اين رهاوردها به منظور حفظ و ارتقا سلامتي انسانها مي باشد.
نوع مطالعه: اين مطالعه از نوع کتابخانه اي است و به منظور ارتقاي دقت يافته ها حتي الامکان از ابزار جديد نسخه هاي الکترونيکي منابع موجود که داراي قابليت جستجوي سريع و دقيق هستند استفاده گرديده است.
يافته ها: شامل سبک نگارشي ادبيات توحيدي، بهداشت گرايي و پژوهش محوري و احتراز ابن سينا از پوچ گرايي و نسبت دادن بيماري ها به حلول شياطين و اجنه و امثال آن ها است و علاوه بر آن نکات پويا و حرکت آفريني در خصوص درمان بعضي از بيماري ها نظير هاري، جذام، سل و امثال اينها در اين اثر نفيس به چشم مي خورد که مي توان آنها را به عنوان فرضيه هاي قابل اثبات يا نفي، در نظر گرفت و پس از آزمون هاي لازم، به عنوان شيوه هاي پشتيبان و مکمل روش هاي درماني رايج و يا حتي به عنوان ره آوردهاي نويني مورد بهره برداري قرار داد.
نتيجه گيري: لازم است نسل دانشجوي فعلي در قالب درس فرهنگ و تمدن اسلام و ايران، با افکار توحيدي و حرکت آفرين دانشمنداني همچون ابن سينا و نقش فرهنگ ايراني در تکامل فرهنگ و تمدن اسلامي آشنا شوند و در آينده اي نه چندان دور، جاي خالي امثال ابن سينا را پر کنند.

 نسخه قابل چاپ