مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: از مشکلات جدي مصدومين زلزله، سندرم کمپارتمان ناشي از آسيب له شدگي (crush injury) است که مي تواند حيات عضو را به خطر اندازد. در درمان اين سندرم، بين شيوه جراحي (فاشيوتومي) و نگهدارنده، اختلاف نظر وجود دارد. اين مطالعه به ارزيابي تاثيرات انجام فاشيوتومي بر مرگ و مير و ابتلاي مصدومين زلزله بم در سال 1382 خواهد پرداخت..
روش کار: پرسشنامه اي مشتمل بر اطلاعات دموگرافيک، باليني و آزمايشگاهي طراحي شد و براي مصدومين بستري شده تکميل گرديد. در ابتدا اطلاعات مصدومين فاشيوتومي شده مورد آناليز قرار گرفت. در ادامه، از بين بيماران فاشيوتومي نشده، گروهي با حداکثر فاکتورهاي مشابه ممکن انتخاب و به مقايسه مرگ و مير و ابتلاي دو گروه پرداخته شد.
نتايج: 2962 نفر بررسي شده بودند. فاشيوتومي در (61/3%) 107 بيمار انجام شده بود (46% خانم). متوسط سن بيماران فاشيوتومي شده  79/9 ± 46/27 سال بود (حداقل=10 و حداکثر=65). آنها به طور متوسط براي 7/0 ± 06/5 ساعت زير آوار محبوس شده بودند (حداقل=1 و حداکثر=15). تفاوت معني داري در مرگ و مير و ابتلاي نهايي مصدومين فاشيوتومي شده نسبت به گروه انتخابي فاشيوتومي نشده که از نظر سطح آنزيم هاي عضلاني، زمان زير آوار، سن، جنس و ميزان مايع دريافتي در وضعيت مشابه بودند وجود نداشت.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد که انجام فاشيوتومي در افزايش مرگ و مير و ابتلا در مصدومين، تاثير چشم گيري نداشته باشد؛ البته اظهار نظر قطعي در اين مورد منوط به انجام مطالعات قوي تر است.

 نسخه قابل چاپ