مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: با توجه به اهميت بينايي در دانش ‌آموزان و كمبود آمارهاي مربوط به مشكلات بينايي اين مطالعه با هدف تعيين شيوع عيوب انكساري، آنيزومتروپيا، آمبليوپي و استرابيسموس در دانش‌ آموزان شهر شيراز صورت گرفت.
روش كار: اين مطالعه مقطعي بوسيله نمونه ‌گيري خوشه ‌اي تصادفي در دانش آموزان شاغل به تحصيل در سال 87-1386 شهر شيراز صورت گرفت. پس از مصاحبه معاينات اندازه ‌گيري ديد، رفرکشن غير سيکلوپلژيک (براي دانش آموزان دبيرستان) و سيکلوپلژيک (براي دانش آموزان راهنمايي) و معاينات ديد دو چشمي در نمونه ‌هاي مورد مطالعه انجام گرفت.
نتايج: 2683 نفر از 3065 دانش ‌آموز انتخاب شده در مطالعه شرکت کردند (06.86%= ميزان پاسخ). شيوع ميوپي و هايپروپي در دانش آموزان ابتدايي و راهنمايي به ترتيب (%95 Cl: 3.52-6.19) %4.85 و (%95 Cl: 3.52-6.02) %4.64 بود. 19.22% دانش آموزان دبيرستاني ميوپ و  %95 Cl: 6.64-16.04) %11.4) هايپروپ بودند. ميوپي و هايپروپي در دانش آموزان ابتدايي و راهنمايي با سن رابطه معني ‌داري داشتند. 51.2% از دانش آموزان آنيزومتروپ و 31.2% (%95 Cl: 1.51-3.11) آمبليوپ بودند. شيوع استرابيسموس 83.1% (%95 Cl: 1.15-2.50) بود.
نتيجه ‌گيري: شيوع نزديک بيني در دانش ‌آموزان شيراز نسبت به كشورهاي همسايه نسبتا بالاست، با اين حال دوربيني از مقدار متوسطي برخوردار است. ميزان شيوع آمبليوپي، آنيزومتروپيا و استرابيسموس در دانش ‌آموزان شيراز تقريبا نزديک به ساير گزارشات است.

 نسخه قابل چاپ