مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

بارش هاي شديد در زمان هاي غيرمتعارف، همواره يكي از عوامل مهم ايجاد خسارات فراوان در مناطق مختلف جغرافيايي است. در اين تحقيق، سه بارش رخ داده در تابستان 1388 در مشهد و روزهاي قبل از اين بارندگي ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بررسي نمودارهاي نحوه تغييرات پارامترهاي هواشناسي در هر شش روز مورد مطالعه، نشان دهنده کاهش دما و فشار هوا و همچنين افزايش رطوبت نسبي و دماي نقطه شبنم در روزهاي وقوع بارش در مقايسه با روزهاي قبل از آن است. نتايج حاصل از تحليل فيزيکي جو با استفاده از نمودارهاي تفي گرام، حاکي از وجود ابرهاي ضخيم با محتوي آب قابل توجه در آسمان منطقه در روزهاي رخداد بارش مي باشد. همچنين موقعيت تراز LCL و FCL، اختلاف ارتفاع قله ابر با سطح FCL و مقادير شاخص هاي ديناميکي CAPE،SHOW  و KINX نيز بيانگر انرژي پتانسيل قابل توجه توده هواي صعود کننده و شرايط مساعد براي ناپايداري شديد هوا است. به عنوان مثال مقادير شاخص هاي ديناميکي مذکور در روز بارش سيل آسا (24 شهريور) به ترتيب برابر 953.4، -4.67 و 35.30 به دست آمده است که هر سه معرف ناپايداري شديد هوا در اين روز مي باشند. بررسي نقشه هاي هم فشار سطح زمين نشانگر تقابل دو سامانه کم فشار و پرفشار در شرق کشور است. همچنين نقشه هاي هم فشار 850 هکتوپاسکال نيز مبين همرفت هواي گرم از نواحي جنوبي به سمت شمال شرق كشور است که منطبق با الگوهاي فشاري سطح زمين مي باشد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت که گسترش سامانه پرفشار سيبري طي فصل گرم سال، همزمان با همرفت هواي گرم و مرطوب جنوبي باعث ايجاد ناپايداري شديد هوا به طور غير منتظره شده و اين مطلب نيز مويد تحليل فيزيکي نمايه قائم جو مي باشد.

 نسخه قابل چاپ