مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

کم آبي سالهاي اخير باعث گرايش برنجکاران گيلاني به استفاده از منابع آب زيرزميني براي توليد برنج ونگراني هايي در مورد کيفيت اين منابع شده است. اين پژوهش با هدف بررسي تغييرات مکاني چند شاخص مهم کيفيت آبهاي زيرزميني در سطح استان گيلان با استفاده از زمين آمار و با داده هاي شاخص کيفيت آب شامل EC،Na  وSAR  نمونه برداري شده از 135 حلقه چاه مربوط به شهريور سال 1386 در سطح اين استان انجام گرفته است. ابتدا دقت روش هاي کريجينگ معمولي(OK)  و معکوس فاصله (IDW) با سه توان مختلف (3 و 2، m=1) بررسي و در نهايت نقشه هاي پهنه بندي اين خصوصيات در سطح استان رسم شد. نتايج نشان داد اين خواص از ساختار مکاني خوبي برخوردار هستند. مدل کروي بهترين مدل براي برازش واريوگرام مي باشد. روش هاي مورد بررسي از نظر دقت تفاوت زيادي ندارد ولي در مجموع روش هاي کريجينگ و معکوس فاصله با توان يک دقت بيشتري در درون يابي اين خواص داشته اند. پهنه بندي خواص کيفي نشان داد ميزان هدايتالکتريکي آبهاي زيرزميني در اکثر مناطق استان پايين است. ولي در مناطق پايين دست حوضه سفيدرود مخصوصا در منطقه تلاقي سفيدرود با درياي خزر اين شاخص از 1 دسي زيمنس برمتر بيشتر مي باشد. به همين ترتيب در اين منطقه ميزان SAR وNa  نيز در مقايسه با ديگر مناطق بالاتر مي باشد ولي از نظر کشاورزي براي کشت برنج مشکلي بوجود نخواهد آورد. نتايج اين پژوهش نشان داد از نظر شاخص SAR، کيفيت آبهاي زيرزميني استان در مجموع مناسب است ولي از نظر هدايت الکتريکي کيفيت آبهاي زيرزميني استان خصوصا در مناطق مرکزي و مرکزي متمايل به شرق همجوار با دريا پايين بوده و مي تواند پايداري توليد برنج در اين مناطق را که از مناطق عمده برنجکاري استان مي باشد به خطر اندازد.

 نسخه قابل چاپ