مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

مقاومت برشي لايه رويين خاک (SSS) از پارامترهاي موثر در مدل سازي فرسايش خاک و روان آب و شاخصي براي فرسايش پذيري خاک محسوب مي شود. اين پژوهش به منظور بررسي و برآورد مقاومت برشي لايه رويين خاک در زاگرس مرکزي با استفاده از روش رگرسيون چند متغيره خطي صورت گرفت. منطقه مورد بررسي به مساحت 23562 هکتار با کاربري هاي مرتع و مرتع تخريب شده انتخاب گرديد. اين منطقه بر اساس نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، کاربري اراضي و منابع و قابليت اراضي، به 18 واحد کاري تقسيم گرديد. در هر واحد کاري به صورت تصادفي نظارت شده، نمونه برداري (3-0 سانتي متري) انجام گرفت و در مجموع، 120 نمونه در 3 تکرار با در نظر گرفتن تنوع هر واحد برداشت گرديد. پارامترهاي زوديافت خاک شامل اندازه ذرات، کربن آلي و کربنات کلسيم به همراه شيب، جهت شيب، ارتفاع و شاخص پوشش گياهي NDVI به عنوان پارامترهاي ورودي انتخاب گرديدند. در اين پژوهش سه مدل رگرسيوني مورد آزمون قرار گرفت. از ضريب همبستگي اسپيرمن، متوسط مربعات خطاي نرمال شده (NMSE)، متوسط خطاي مطلق (MAE)، ميانگين هندسي خطا (GMER)، انحراف معيار هندسي خطا (GSDER) بين مقادير اندازه گيري شده و تخميني، جهت بررسي کارايي مدل هاي مختلف استفاده شد. نتايج نشان داد که تخريب اراضي به طور معني داري مقاومت برشي لايه رويين را کاهش داد. کاربرد خواص توپوگرافي و پوشش گياهي به همراه خواص زوديافت لايه رويين خاک باعث بهبود کارايي برآورد مقاومت برشي لايه رويين خاك گرديد.

 نسخه قابل چاپ