مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

تاثير نوع کاربري اراضي بر نحوه عملکرد خاک در اکوسيستم، از طريق مطالعه و ارزيابي تغييرات شاخص هاي کيفيت خاک امکان پذير است. اين گونه مطالعات که با هدف ايجاد تعادل بين ميزان توليد و حفظ و بهبود کيفيت منابع اراضي انجام مي گيرند امکان شناسايي مديريت هاي پايدار و به تبع آن پيشگيري از تخريب فزاينده خاک را فراهم مي سازند. در اين تحقيق اثر کاربري هاي مختلف بر شاخص هاي فيزيکي کيفيت خاک بررسي شد. سه نوع کاربري مراتع طبيعي، کشت ديم و کشت آبي انتخاب شد. از کاربري مرتع 54 نمونه، از کاربري کشت ديم 40 نمونه و از کاربري کشت آبي 17 نمونه از خاک سطحي (15-0 سانتي متر) برداشت شد. خصوصيات هدايت هيدروليکي اشباع، سرعت نفوذ، جرم مخصوص ظاهري، توزيع اندازه اي ذرات، فاکتور فرسايش پذيري خاک، کربن آلي و پايداري مرطوب خاکدانه ها (در سه کلاس) براي هر کاربري اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد که ميانگين، حداقل و حداکثر هدايت هيدروليکي اشباع در کاربري کشت آبي نسبت به دو کاربري ديگر بيشتر بود. مقدار کربن آلي خاک در کاربري کشت آبي از دو کاربري ديگر کمتر بود. فاکتور فرسايش پذيري خاک در کاربري کشت آبي داراي مقدار بيشتري نسبت به دو کاربري ديگر دارد. درصد شاخص پايداري مرطوب خاکدانه ها در کلاس اندازه اي خاکدانه هاي درشت (>2 ميلي متر) در کاربري کشت آبي در مقايسه با دو کاربري ديگر کمتر بود. در بين خصوصيات مورد مطالعه ميانگن هدايت هيدروليکي اشباع، درصد رس، فاکتور فرسايش پذيري خاک و پايداري مرطوب خاکدانه ها در کلاس اندازه اي خاکدانه هاي درشت در کاربري هاي مختلف داراي تفاوت معني داري در سطح 5 درصد هستند. به نظر مي رسد که فاکتور فرسايش پذيري خاک و شاخص پايداري مرطوب در کلاس خاکدانه هاي درشت در مقايسه با ساير شاخص ها، تغيرات کيفيت خاک را در منطقه مورد مطالعه بهتر نشان مي دهند.

 نسخه قابل چاپ