مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

بررسي کيفيت خاک به منظور حداکثر بهره برداري کشاورزي با حداقل تخريب زيست محيطي ضروري مي باشد. يکي از جنبه هاي اساسي در کيفيت خاک مطالعه شاخص هاي فيزيکي کيفيت خاک است که به پايداري ساختمان خاک و برقراري نسبت مناسب از آب و هوا در ناحيه رشد ريشه مربوط مي شود. بنابراين تعيين توزيع بهينه اندازه منافذ خاک داراي اهميت مي باشد و اين مطالعه با هدف تعيين توزيع بهينه اندازه منافذ بر اساس شاخص هاي فيزيکي کيفيت خاک و نيز تعيين عوامل موثر بر شيب منحني رطوبتي در نقطه عطف (شاخصS_gi ) و تاثير نوع کاربري زمين بر شاخص هاي کيفيت فيزيکي خاک انجام شد. خاک هاي مورد مطالعه داراي رده بندي Haplocalcid بودند، کلاس بافت آنها از شني تا لوم رسي و درصد کربن آلي 0.2 تا 2.2 درصد متغيير بود. در اين مطالعه با برازش معادله وان گن اختن به داده هاي آزمايشي منحني رطوبتي خاک، شاخص S_gi و توزيع اندازه منافذ در چهل نمونه خاک شامل دو نوع کاربري مرتع و کشاورزي در جنوب دشت مشهد تعيين شد. همچنين بعضي ديگر از شاخص هاي فيزيکي کيفيت خاک مثل درصد کربن آلي (%OC)، جرم مخصوص ظاهري، نسبت جذب سديم (SAR)، ميانگين وزني قطر خاکدانه ها (MWD)، ظرفيت زراعي نسبي (RFC)، ظرفيت آب در دسترس گياه (PAWC)، تخلخل تهويه اي (AC) و شاخص پايداري ساختماني (SI) اندازه گيري شدند. در ادامه با استفاده از هشت شاخص کيفيت فيزيکي خاک توزيع بهينه اندازه منافذ خاک تعيين گرديد. همچنين همبستگي بين شاخص S_gi با ويژگي هاي خاک بررسي شد که در نتيجه آن همبستگي مثبت و معني دار بين شاخص S_gi و درصد کربن آلي، MWD،RFC  و PAWC و همبستگي منفي و معني دار با SAR در دو نوع کاربري کشاورزي و مرتع ملاحظه شد. علاوه بر اين مقايسه ميانگين شاخص ها بين دو نوع کاربري زمين نشان داد که از هشت شاخص مورد بررسي، شاخصهاي S_gi، MWD و PAWC با تغيير کاربري زمين از مرتع به کشاورزي به طور معني داري کاهش يافته اند.

 نسخه قابل چاپ