بانک مقالات علوم و فنون دریایی

دو سطح پروتئين و نسبتهاي کربوهيدرات به چربي در جيره غذايي بر شاخصهاي رشد، کارايي غذا، هپاتوسوماتيک و ترکيب لاشه فيلماهي جوان (H. huso) با متوسط وزن 894.41g±9.3 مطالعه شد. اين مطالعه در چهارچوب طرح آماري فاکتوريل 2±4 با هشت جيره غذايي هم انرژي حاوي دو سطح پروتئين 40 و 45%، هر يک با چهار نسبت کربوهيدرات به چربي 1.7، 1.4، 1.1 و 0.8 به مدت 16 هفته اجرا گرديد. ماهيان 4 بار در روز تا حد سيري غذادهي شدند.
با افزايش پروتئين از 40 به 45%، شاخصهاي رشد و بازده غذا بهبود (p³0.05) و نسبت بازده پروتئين به طور معناداري افزايش يافت (p£0.05). در تمام سطوح پروتئين، ماهي تغذيه شده با جيره محتوي نسبت پايين کربوهيدرات به چربي (0.8)، روند رشد کمتري نسبت به بچه ماهي تغذيه شده با جيره محتوي نسبت کربوهيدرات به چربي متعادل (1.1) و بالا (0.7) نشان داد (p£0.05). آناليز شيميايي لاشه نشان داد، چربي لاشه بدون توجه به ميزان پروتئين و کربوهيدرات جيره با مقادير چربي موجود در غذا همبستگي مثبت و با رطوبت لاشه رابطه عکس دارد (p£0.05). بالاترين شاخص هپاتوسوماتيک در ماهيان تغذيه شده از تيمار 1.7 مشاهده شد.
بررسي نتايج شاخصهاي رشد نشان داد، تيمار غذايي حاوي 40% پروتئين، 13 تا 24% کربوهيدرات و 16 تا 17% چربي با نسبت کربوهيدرات به چربي 1.4 براي دستيابي به حداکثر رشد از نظر فيزيولوژيک و اقتصادي براي فيل ماهيان جوان اوزان 800 تا 1900g مناسبت تر بود.

 نسخه قابل چاپ