مقالات پژوهش هاي آماري ايران

استفاده از متغيرهاي کمکي مناسب در محاسبه برآوردهاي موزون مي تواند کارايي اين برآوردها را بهبود بخشد. اين نوع برآوردها به منظور جبران اثر احتمال هاي انتخاب نابرابر، بي پاسخي، ناپوشانش، يا نوسان هاي حاصل از نمونه گيري حول مقادير معلوم جامعه به کار مي روند. ساده ترين برآوردگرهايي که از اطلاعات کمکي استفاده مي کنند برآوردگرهاي رگرسيوني و نسبتي هستند. دويل و سارندال (????) نشان دادند که برآوردگر رگرسيوني را مي توان به شکل يک برآوردگر موزون به دست آورد که وزن هاي آن با مينيمم کردن يک تابع فاصله و به شرط برقراري يک سلسله معادلات کالبيده به دست آمده اند. به طور کلي وزن هايي را که به اين شکل محاسبه مي شوند، وزن هاي کالبيده، و برآوردگرهاي حاصل را برآوردگرهاي کالبيده گويند. در اين مقاله ضمن معرفي صورت عام برآوردگرهاي کالبيده، حالت هاي خاصي از اين برآوردگرها که حاصل به کارگيري تابع هاي فاصله متفاوت است نيز مورد بررسي قرار مي گيرد. سپس با استفاده از داده هاي طرح نيروي کار، برآورد نرخ بيکاري توسط نظام هاي مختلف وزن دهي محاسبه شده، دقت و بار محاسباتي اين روش هاي برآورد نقطه اي با يکديگر مقايسه مي شوند.

 نسخه قابل چاپ