بانک مقالات علوم محیطی

رشد سريع توليد و مصرف رايانه در جهان منجر به ظهور پسماندهاي ويژه اي گرديده است. اين پسماندها به دليل مخاطراتي كه براي انسان و محيط زيست او مي توانند ايجاد كنند به عنوان مواد زايد خطرناك شناخته شده اند. سرب موجود در لامپ اشعه كاتدي (CRT) و لحيم كاري مدارهاي رايانه اي – كادميم موجود در تراشه هاي رايانه – جيوه موجود در حسگرها، سويچ ها، لامپ هاي تخليه و باتري ها – PVC موجود در تجهيزات و ضد اشتعال هاي برم دار، فقط تعداد اندكي از تركيبات موجود در رايانه ها هستند كه از پتانسيل خطرزايي بالايي برخوردارند.
در ايالات متحده امريكا بين سالهاي 1997 تا 2004 سالانه حدود 79 هزار تن سرب، 130 تن كادميم، 26 تن جيوه، 70 تن كروم شش ظرفيتي، 257 هزار تن انواع پلاستيك و 23 هزار تن ضد اشتعال هاي برم دار از طريق رايانه هاي دور ريخته شده وارد جريان زباله شده اند.
در ايران هم اكنون بيش از 6/4 ميليون رايانه وجود دارد (بغير از رايانه هاي از رده خارج شده)، تعداد كاربران اينترنت در سال 1382 حدود 5/1 ميليون نفر بود كه تا سال 1385 به 15 ميليون نفر خواهد رسيد (هزار درصد افزايش در سه سال).
پيش بيني مي شود كه تا سال 1400 حدود 85 ميليون رايانه در ايران به مصرف برسد. در اين سال حدود 2/2 ميليون تن زباله هاي رايانه اي توليد خواهد شد. ميزان تجمعي زباله هاي رايانه اي در اين سال به 83/7 ميليون تن خواهد رسيد.
با توجه به رشد سريع صنعت رايانه در ايران مي توان از هم اكنون بحران محيط زيستي ناشي از نبود برنامه ريزي و طرح جامع مديريت زباله هاي رايانه اي در كشور و بخصوص در ده شهر بزرگ را پيش بيني كرد. پيشنهاد مي شود كه سازمان ها و ارگان هاي ذي ربط از جمله سازمان حفاظت محيط زيست، از هم اكنون براي ايجاد قوانين و ساختارهاي لازم مديريت زباله هاي رايانه اي در كشور اقدام كنند.