بانک مقالات علوم محیطی

در چند سال اخير در كشورهاي مختلف توجه زيادي به جذب نيترات توسط سبزي شده است. برخي از كشورها نيز حدود مجاز براي غلظت نيترات در گياهان خوراكي مخصوصا سبزي ها تعيين كرده اند. در ايران تحقيقات انجام گرفته در اين مورد بسيار اندك بوده و به دليل بالا بودن مصرف  سبزي ها در كشور ما نياز است اين مساله مورد توجه قرار گيرد. بنابراين هدف اوليه اين طرح تعيين غلظت نيترات در قسمت خوراكي سبزي ها مختلف و سپس معرفي گياهاني است كه داراي بيشترين قدرت جذب نيترات بودند. براي انجام اين تحقيق نمونه هايي از گونه هاي اسفناج Spinacea oleracea))، تره فرنگي (Allium porrum)، ريحان (Ocimum basilicum)، شنبليله Trigonella foenum))، پياز (Allium cepa)، كلم (Brasica deracea)، كاهو (Lactuca sativa)، ترب (Ruphanus sativens)، خيار(Cucumis sativa)، گوجه فرنگي (Lycopersicum esculentum)، سيب زميني (Solanum tuberosum) و هويج (Daucus carota) از مزارع شهرهاي درچه، دشتي، زيار، فلاورجان، خميني شهر، نجف آباد و خوراسگان (از هر منطقه 30 نمونه) در ماه هاي مرداد، شهريور و آذر 1378 و ارديبهشت و خرداد 1379 جمع آوري شد. سپس غلظت نيترات در قسمتهاي خوراكي هر يك از نمونه ها اندازه گيري شد. ميانگين غلظت نيترات در اسفناج، تره فرنگي، ريحان، شنبليله، پياز، كلم، كاهو، ترب، خيار، گوجه فرنگي، سيب زميني و هويج به ترتيب 2865، 412، 639، 673، 428، 450، 328، 819، 30، 14، 171 و 736 ميلي گرم در هر كيلوگرم وزن تر بود. در بين نمونه هاي مورد مطالعه اسفناج داراي بيشترين و گوجه فرنگي داراي كمترين غلظت نيترات در گياهان بودند. با توجه به نتايج تحقيق و با استفاده از آزمون One-Sample T Test توسط نرم افزار SPSS مشخص گرديد كه ميانگين غلظت نيترات در اسفناج در برخي از مناطق نمونه برداري شده بيش از غلظت مجاز تعيين شده توسط سازمان بهداشت جهاني براي اين گياه بود، از اين رو توصيه مي شود كه در رژيم غذايي كودكان زير يك سال به منظور جلوگيري از ابتلا به بيماري متهموگلوبيني از اسفناج استفاده نشود.

 نسخه قابل چاپ