بانک مقالات علوم محیطی

رشد جمعيت، توسعه شهرنشيني و تغيير در روش زندگي مردم موجب بروز مشکلاتي، از جمله آلودگي هاي محيط زيست شده است. امروزه شهرهاي بزرگي مثل تهران با مشکلات زيادي از جمله آلودگي هوا که روز به روز افزايش مي يابد مواجه هستند. مطالعه آلودگي هوا شامل بررسي مشخصه هاي کيفيت هوا در محيط هاي بسته و باز است. از آنجايي که بخش اعظم زمان مردم در منازل و فضاهاي بسته سپري مي شود، توجه به کيفيت هواي داخل وشناسايي عوامل آلوده کننده هوا در چنين محيط هاي داراي اهميت ويژه اي مي باشد. ذرات معلق هوا يکي از مواد آلاينده هواست که آثار بهداشتي متعددي، نظير آلرژي را براي سلامت انسان به دنبال داشته و در تحقيق حاضر مدنظر قرار گرفته است. بدين منظور ميزان غلظت اين آلاينده در منازل مسکوني 1 و 5 شهرداري در 20 ايستگاه (موقعيت اندازه گيري در منازل مسکوني) مورد سنجش و بررسي قرار گرفته است. براساس اندازه گيري هاي انجام شده، به طور کلي ميزان ذرات معلق (PM₁₀) در ايستگاه هاي مجاور خيابان بيش از ايستگاه هاي داخل کوچه در هر دو منطقه بوده است. ميانگين غلظت ذرات معلق (PM₁₀) در ايستگاه هاي تعيين شده در منطقه 5 بيش از منطقه 1 بوده است. ميزان ذرات معلق (PM₁₀) در ايستگاه هاي تعيين شده در منازل مسکوني يک طبقه از طبقات ديگر بيشتر بوده است. در دو منطقه مذکور مقادير ذرات در دو اندازه 2.5 و 1 ميکرون ارزيابي شده که مقادير مربوط وجود ارتباط معني دار بين PM₁₀ و PM _2.5 و PM₁ را مشخص کرده است. به نحوي که هنگامي که مقادير PM₁₀ بالا بوده، مقادير PM_2.5 و PM₁ نيز بالا بوده و بيشترين غلظت مربوط به ذرات با اندازه 1 ميکرون و کمترين غلظت مربوط به ذرات با اندازه 1 ميکرون بوده است. روش هاي کنترل آلاينده مذکور شامل کنترل منابع توليد کننده ذرات، تهويه مناسب، پاکيزه نگه داشتن منازل، استفاده از تجهيزات مناسب براي بهبود کيفيت هواي داخل منازل، حل کردن مشکلات طراحي و ساخت و نگهداري ساختمان است.

 نسخه قابل چاپ