بانک مقالات علوم محیطی

ميكروارگانيسم هاي نمك دوست نقش مهمي در تبديل زيستي و يا پاكسازي زيستي تركيبات سمي فلزي در محيط هاي طبيعي ايفا مي كنند و شناسايي سويه هاي تحمل پذير به غلظت هاي بالاي اين تركيبات مرحله نخست در استفاده از اين ميكروارگانيسم ها در فرآيند هاي پاكسازي زيستي است. در اين راستا در يكسري آزمايش هاي غربالگري تعداد 90 سويه باكتريايي از محيط هاي مختلف (خاك هاي شور يا پرشور، آب هاي شور يا پرشور و پساب كارخانه ها) در ايران جدا گرديد. در ميان اين سويه ها 49 سويه نمك دوست نسبي و 41 سويه تحمل كننده نمك بودند. مقاومت ذاتي اين سويه ها نسبت به اكسي آنيون سمي پتاسيم تلوريت تعيين شد. ميزان مقاومت اين سويه ها بين 0.1 تا 16 ميلي مولار بود. روش رقت در آگار براي تعيين تحمل پذيري اين باكتري ها نسبت به آكسي آنيون سمي مورد استفاده قرار گرفت. حداقل غلظت مهار كننده رشد (MIC) براي اين اكسي آنيون سمي در دماي 34 درجه سانتيگراد و زمان گرماگذاري 7 روز تعيين شد. بر اساس تعيين MIC، سويه CHWl (تحمل كننده نمك) و دو سويه QW5 و QW6 (نمك دوست نسبي) بالاترين مقاومت را نسبت به پتاسيم تلوريت نشان دادند كه به ترتيب 10, 16 و 12 ميلي مولار بود. آثار شوري 10, 1, 5 w/v NaCl) و 15 درصد) و غلظت هاي مختلف نمك هاي سلنيوم 75, 50, 25, 20, 10, 5) و 100 ميلي مولار) روي سميت تلوريت تعيين شد. با افزايش غلظت نمك سديم كلرايد از 1 به 10 درصد، ميزان MIC تلوريت در سويه هاي نمك دوست نسبي QW5 و QW6 افزايش يافت در حالي كه در سويه تحمل كننده CHWl ميزان MIC كاهش يافت. هنگامي كه پتاسيم تلوريت در تركيب با سديم سلنيت استفاده شد، در سويه هاي نمك دوست نسبي QW5 و QW6 ميزان MIC تلوريت افزايش يافته در حالي كه در سويه تحمل كننده CHWl ميزان MIC تلوريت به شدت كاهش پيدا كرد.

 نسخه قابل چاپ