بانک مقالات علوم محیطی

خاک به عنوان مخزني از آب و مواد غذايي، بستر رشد گياهان بوده و اساسا ميزان حاصلخيزي خاک ها بر مبناي ميزان دسترسي گياه به آب و مواد غذايي مورد ارزيابي قرار مي گيرد. رطوبت خاک يکي از مهم ترين متغيرهاي محيطي در مدل هاي اقليمي، اكولوژي و هيدرولوژي است. با وجود اهميت غير قابل انکار رطوبت خاک در مطالعات محيطي، به دليل دشواري در اندازه گيري هاي پيوسته از نظر مکاني و زماني و پرهزينه و وقت گير بودن اندازه گيري هاي ميداني، از اين مشخصه تاکنون به طور گسترده در مدل هاي اقليمي استفاده نشده است. ديد جامع و يکنواخت از نواحي مختلف زمين و تصوير برداري مکرر از مناطق وسيع و غير قابل دسترس به همراه اطلاعات با فواصل زماني منظم و کاهش اثر طرح ها بر محيط زيست، علاوه بر هزينه کم و سهولت تهيه داده ها از ويژگي هاي مهم سيستم هاي سنجش از دور است که جايگاه آن را در تعيين خصوصيات سطحي خاک مانند رطوبت، خاص كرده است. پوشش گياهي مرتعي در مناطق خشك و نيمه خشك تحت تاثير رطوبت خاك است، بنابراين به نظر مي رسد بتوان از شاخص هاي معرف پوشش گياهي حاصل از تصاوير ماهواره اي براي مطالعه رطوبت لايه سطحي خاک در اين مناطق استفاده كرد. اين تحقيق رابطه رطوبت خاک به دست آمده از اندازه گيري هاي ميداني و NDVI هاي تاخيري و همزمان حاصل از تصاوير سنجنده موديس را در فصل رشد (فروردين- مرداد) گياهان مرتعي استان خراسان رضوي، در سالهاي آماري 2003 تا 2005 به وسيله رگرسيون خطي ساده مورد مطالعه قرار داده است. به دليل پاسخ تاخيري گياه به بارندگي، NDVI عکس العمل تاخيرداري نسبت به رطوبت خاک دارد. نتايج اين تحقيق، همبستگي خوبي بين رطوبت لايه سطحي خاک و NDVI تاخيري 15 روزه در فصل رشد نشان داد. 

 نسخه قابل چاپ