پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
چهارشنبه 10 خرداد 1391 9:01 AM
| 7 : محيط شناسي تابستان 1387; 34(46):65-72. |
| مقايسه توان ترسيب کربن سه گونه بوته اي گل آفتابي، سياه گينه و درمنه دشتي در مراتع خشك ايران (مطالعه موردي: دشت گربايگان فسا) |
| فروزه محمدرحيم*,حشمتي غلام علي,قنبريان غلام عباس,مصباح سيدحميد |
| * دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان |
|
کربن عمده ترين عنصر گاز هاي گلخانه اي محسوب مي شود که ترسيب آن توسط فرايند فتوسنتز و از طريق زيتوده گياهي، ساده ترين و ارزان ترين راهکار ممکن براي کاهش سطح اين گاز اتمسفري است. پوشش گياهي با بافت چوبي توانايي ترسيب کربن بيشتري دارد و در مراتع خشک بيشتر شامل فرم رويشي بوته اي است. در اين مقاله با هدف ارزيابي توان ترسيب کربن گونه هاي بوته اي غالب، بخشي از مراتع خشک گربايگان انتخاب شد. پس از تعيين منطقه معرف و محاسبه درصد تاج پوشش گونه هاي بوته اي، گونه هاي گل آفتابي (Helianthemum lippii (L.) Pers.)، سياه گينه(Dendrostellera lessertii (Wikstr.) Van Tiegh.) و درمنه دشتي (Artemisia sieberi Besser.) به عنوان گونه هاي غالب منطقه تعيين شدند. بر اساس روش آماري تعيين حجم نمونه گيري، تعداد 92 پايه از گونه گل آفتابي و 98 پايه از هر يک از گونه هاي سياه گينه و درمنه دشتي به طور تصادفي انتخاب شدند و اندام هاي هوايي و زيرزميني آنها به آزمايشگاه منتقل و ضريب تبديل ترسيب کربن هر اندام گياهي به صورت جداگانه توسط روش احتراق تعيين شد. نتايج آماري اين بررسي نشان داد که ميزان ترسيب کربن در سه گونه مذکور اختلاف معني داري داشت(P<1%) و گونه درمنه دشتي بيشترين توان ترسيب کربن در منطقه را داشت. همچنين ترسيب کربن در بين اندام هاي چهارگانه (برگ، شاخه، ساقه و ريشه) سه گونه مورد مطالعه، تفاوت آماري معني داري را نشان داد(P<1%) و ساقه هاي گياهان بيشترين توان در ترسيب کربن و برگها کمترين توانمندي را داشتند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
