بانک مقالات علوم محیطی

هدف از اين تحقيق، مقايسه ظرفيت جذب منگنز با زئوليت طبيعي و سديمي شده است. براي اين کار از زئوليت معادن سمنان با قطر ذرات 360 ميکرومتر استفاده شد. براي اصلاح زئوليت، مقدار 5 گرم از زئوليت طبيعي را با 100 ميلي ليتر محلول 1 مولار کلريد سديم مخلوط و به مدت 24 ساعت در دماي اتاق نگهداري شد. براي اندازه گيري سطح ويژه از روش جذب متيلن بلو استفاده شد و نتايج نشان داد که سطح ويژه زئوليت طبيعي و سديمي شده، 12.31 و 13.453 مترمربع به ازاي هر گرم است. بررسي سينتيک جذب نشان داد که مدل غير تعادلي اورامي، لاگرگرن و هو و همکاران فرايند جذب را بخوبي توصيف مي کنند، ولي مدل اورامي داراي کمترين شاخص خطا (0.016 براي زئوليت طبيعي و 0.007 براي زئوليت سديمي شده) و بيشترين ضريب همبستگي در هر دو حالت (99.9%) است. مطالعه ايزوترم جذب نشان داد که براي جاذب زئوليت طبيعي مدل هاي لانگموير و سيپس به ترتيب با ضريب رگرسيون 99.8% و شاخص خطاي 0.075 و 0.074 داده هاي ايزوترم را بهتر توصيف مي کنند، همچنين براي زئوليت سديمي شده مدل سيپس با بيشترين ضريب رگرسيون (99.7%) و کمترين شاخص خطاي (0.097) داده هاي آزمايش را بهتر توصيف مي کنند. ظرفيت جذب منگنز براي زئوليت طبيعي و سديمي شده به ترتيب 3.67 و 5.316 ميلي گرم برگرم به دست آمد. نتايج تحقيق نشان داد که زئوليت سمنان (ايراني) نسبت به جاذب هاي مختلف از جمله زئوليت هاي ترکيه و شيلي از ظرفيت بهتري در حذف منگنز از محيط آبي دارد. همچنين، بازده حذف منگنز با زئوليت سديمي شده بيشتر از حالت طبيعي است.