بانک مقالات علوم محیطی

بهره برداري از جنگل مانند استفاده از ساير نعمات خداوند كاري ضروري، عاقلانه و اقتصادي است. هر چند اين كار صدماتي را به جنگل وارد مي آورد. يکي از مهم ترين اين صدمات فشردگي خاک مي باشد که باعث تاخير در زادآوري،کاهش رشد درختان يا نهال ها و فرسايش خاک جنگل مي شود. ولي مي توان با بررسي سيستم هاي مختلف بهره برداري براي هر منطقه روشي از بهره برداري را تعيين كرد كه کم ترين صدمات را به توده جنگلي وارد آورد. به منظور بررسي اثر حمل و نقل با دو روش سنتي و صنعتي بر فشردگي خاک مطالعه اي در سري 9 از حوزه 9 شفارود انجام گرفت که طي آن ميزان فشردگي خاک، فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبيدگي حاصل از عمليات چوبکشي توسط اين دو روش با توجه به ميزان يکساني از چوب خارج شده (100 مترمکعب) در طول يک مسير 200 متري انجام يافت. نمونه هاي مورد نظر در دو عمق 10-0 و 20-10 سانتي متري از خاک مسيرهاي چوبکشي توسط سيلندر استاندارد برداشت شده و مورد اندازه گيري قرار گرفت. نتايج نشان داد که ميزان فشردگي در عمق 10-0 در روش سنتي بيشتر از روش صنعتي است ولي در عمق 20-10 سانتي متري اين نتيجه برعکس مي باشد. تجزيه و تحليل اطلاعات مربوط به اثرات چوبکشي با قاطر و اسکيدر بر کوبيدگي خاک، فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبيدگي نشان داد که تفاوت معني داري بين دو روش از نظر ميزان کوبيدگي در عمق کلي 20-0 سانتي متري خاک وجود ندارد. هم چنين از نقطه نظر فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبيدگي تفاوت معني دار بوده به طوري که ميزان فشار وارد بر واحد سطح در روش چوبکشي با قاطر بيشتر بوده ولي درصد پراکنش کوبيدگي در روش چوبکشي با اسکيدر بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ