بانک مقالات علوم محیطی

زيست پالايي گياهي يک فن آوري اقتصادي و دوستدار محيط زيست مي باشد که مي تواند در حذف آلودگي نفتي از خاک موثر باشد. انتخاب گونه هاي مقاوم و بومي که قابليت تطابق با شرايط محيطي در محل آلوده را دارند يک عامل کليدي در موفقيت زيست پالايي گياهي است که در اين تحقيق مد نظر قرار گرفته است. اين تحقيق به بررسي پارامترهاي رفتاري 5 گونه گياهي يونجه، کرچک، آفتابگردان، کتان و ذرت بلالي در خاک بسيار آلوده (بدون کود و کوددار) و توانايي آن ها در حذف ترکيبات نفتي از خاک پرداخته است. پايش رشد گياه در روزهاي 10، 20، 30، 60 و 90 انجام گرفت. آناليز غلظت آلودگي در خاک به روش گازکروماتوگرافي (GC) با دتکتور FID انجام گرفت (هشت نمونه خاک با سه تکرار). آلودگي نفتي داراي تاثير قابل ملاحظه بر رشد گياهان بود. گونه هاي آفتابگردان و ذرت بلالي نسبت به ساير گونه ها از رشد بهتري در خاک هاي آلوده برخوردار بودند. در ميان گياهان رشد کرده در خاک آلوده، بيشترين ارتفاع اندام هوايي در گونه گياهي آفتابگردان (تيمار 25.5-I سانتي متر)، حداکثر طول ريشه در کرچک (تيمار 26-H سانتي متر)، حداکثر بيومس خشک ريشه در آفتابگردان (تيمار 4.2-I گرم) و بيشترين بيومس خشک اندام هوايي براي ذرت بلالي (تيمار 2.6-E گرم) به دست آمد. همچنين در ميان کودهاي استفاده شده، کود پيت بهترين کارايي را بر رشد گياهان در خاک آلوده به ترکيبات نفتي نشان داد. حداکثر ميزان حذف TPHs در کتان (%87.63) مشاهده شد به طوري که اين گونه گياهي توانست در مدت سه ماه بيش از 35000 mg/kg از ترکيبات نفتي خاک را حذف کند. نتايج اين تحقيق نشان داد تکنولوژي زيست پالايي گياهي روشي موثر و نويدبخش در حذف آلودگي نفتي از خاک هاي بسيار آلوده مي باشد.

 نسخه قابل چاپ