بانک مقالات علوم محیطی

روش مديريتي در سواحل استان بوشهر به دليل شتاب فزاينده اي كه اين استان در بخش توسعه اقتصادي به ويژه در صنايع نفت و گاز داشته است بايد در جهتي باشد كه علاوه بر حفاظت و جلوگيري از تخريب و آلودگي دريايي، اين ساحل را براي پژوهش پيوسته نگهداري نمايد. اين هدفي است كه در اين تحقيق دنبال شده است. به همين منظور با استفاده از تصاوير ماهواره اي، محدوده مطالعاتي با توجه به خط ساحل و بيشترين ميزان پيشروي آب در خشكي تعريف گرديد. سپس بر اساس مطالعات ديناميكي آب، مدل هاي ارايه شده توسط NOAA و بازديدهاي ميداني، تقسيم بندي با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي انجام شد. نتايج به دست آمده نشان داد، از مجموع 73406 هكتار مساحت ناحيه ساحلي در استان، 76.25 درصد را زمين هاي هموار تحت تاثير جزر و مد با جنس گلي ماسه اي، 21.8 درصد را سواحل شني دانه ريز تا متوسط، 1.02 درصد سواحل گراول دار، 0.7 درصد سواحل صخره اي در معرض، 0.06 درصد را سواحل صخره اي در پناه و 0.05 درصد را سواحل داراي پوشش مانگرو تشكيل مي دهد. نتايج اين بررسي همچنين نشان داد حدود 99.3 درصد از مساحت سواحل استان در صورت بروز آلودگي نفتي، مواد آلاينده را در خود نگه مي دارند و به راحتي پاك نمي شوند كه اين خود دليلي بر توجه بيشتر به مديريت سواحل در اين استان است.

 نسخه قابل چاپ