پاسخ به:بانک مقالات زیست شناسی
دوشنبه 1 خرداد 1391 8:46 AM
| 3 : سلول و بافت زمستان 1389; 1(2):21-28. |
| |
| بررسي اثر سيلي مارين بر زخم روده بزرگ القا شده با اسيد استيک در موش سوري |
| |
| حمايت خواه جهرمي وحيد* |
| |
| * دانشگاه آزاد اسلامي، واحد جهرم، گروه زيست شناسي، جهرم، ايران |
| |
|
هدف: در اين مطالعه، اثر سيلي مارين بر زخم روده بزرگ القا شده با اسيد استيک در موش سوري بررسي شده است.
مواد و روش ها: 32 موش سوري بالغ نژاد Balb/C به وزن تقريبي 4± 36گرم به 4 گروه 8 تايي تقسيم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ايجاد بيماري، گروه شاهد داراي زخم روده (كوليت) بدون تحت درمان و گروه هاي تحت درمان تيمار داراي زخم با تجويز 40 و 80 ميلي گرم بر کيلوگرم سيلي مارين. موش هاي گروه تيمار روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ايجاد بيماري و سپس به مدت يک هفته بعد از ايجاد بيماري سيلي مارين دريافت کردند. داروها به صورت خوراكي داده شد. براي ايجاد زخم، يک ميلي ليتر اسيد استيک 4 درصد بصورت درون رکتومي تزريق شد. يک هفته بعد از تشخيص زخم، قسمتي از کولون براي مطالعات بافتي برداشته و آسيب هاي کولون به روش مورتي مورد بررسي قرار گرفت. غلظت آنزيم آلکالن فسفاتاز به روش الايزا اندازه گيري شد. ميزان ادم بافتي نيز بررسي شد.
نتايج: غلظت آنزيم آلکالن فسفاتاز درگروه داراي زخم افزايش معني دار (P<0.05) را نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالي كه در گروه هاي دريافت کننده سيلي مارين اين افزايش بطور معني داري (P<0.05) در مقايسه با گروه کوليت جبران شد.
نتيجه گيري: استفاده از سيلي مارين مي تواند به عنوان يک روش پيشنهادي در درمان بيماري مورد توجه واقع گردد.
|
| |
| كليد واژه: سيلي مارين، زخم روده بزرگ، اسيد استيک، آلکالن فسفاتاز، موش سوري |
| |
 |
|
نسخه قابل چاپ
|
