بانک مقالات زیست شناسی

کشت قطعات نخاع پستانداران يکي از تکنيکهاي مهم براي مطالعه آسيبهاي نخاع، ارزيابي قابليت حيات و همچنين مكانيسمهاي دخيل در مرگ سلولي مي باشد. هدف از اين پژوهش با تاکيد بر ايجاد يک مدل آزمايشگاهي (in vitro) راي کشت قطعات نخاع، ارزيابي قابليت حيات قطعات تازه تهيه شده و قطعات کشت شده نخاع با استفاده از سنجش5 – dipheny1 tetrazolium bromide)] ، [thiazol – 2 – y1 (- 2است. در اين تحقيق، ناحيه سينه ايي نخاع موشهاي بالغ به وسيله دستگاه قطعه كننده بافت (tissue chopper) به طور عرضي به قطعات 300 تا 600 ميکروني بريده شد. اين قطعات به دو محيط کشت مختلف (واجد سرم و فاقد سرم) انتقال يافت و براي زمانهاي مختلف انکوبه شدند. سپس با استفاده از روش MTT قابليت حيات آنها سنجش گرديد. نتايج نشان داد که پس از 24 ساعت، قطعات کشت شده 400 ميکروني به طور معني داري (P<0.01) قابليت حيات بيشتري را نسبت به قطعات نازكتر و ضخيم تر نشان دادند. همچنين در اين زمان، قطعات كشت شده در محيط واجد سرم افزايش معني داري (P<0.001) را در قابليت حيات نسبت به قطعات مشابه در محيط کشت فاقد سرم نشان دادند. نتايج حاصل از سنجش کيفي MTT همچنين بيانگر شدت رنگ در ماده خاکستري و سفيد در قطعات تازه تهيه شده (لحظه صفر) بود، در حالي که بعد از گذشت 24 ساعت شدت رنگ در اين قطعات و بخصوص در قطعات كشت شده در محيط فاقد سرم كاهش يافت. نتايج حاضر پيشنهاد مي کند که سنجش MTT يک روش مفيد براي ارزيابي قابليت حيات قطعات نخاع موش بالغ است و علاوه بر آن ضخامت قطعات و حضور سرم در محيط کشت مي توانند قابليت حيات اين قطعات را مورد تاثير قرار دهند.

 نسخه قابل چاپ