مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

شهرهاي جديد در کشورهاي مختلف برحسب ضرورت ها و کارکردهاي آنها احداث مي شود و اين سياست مي تواند از کشوري به کشور ديگر و حتي از منطقه اي در يک کشور به منطقه ديگر در همان کشور تفاوت داشته باشد و ضرورت يا عدم ضرورت آن متناسب با شرايط اقتصادي اجتماعي و فرهنگي مردم مشخص مي شود. امروز، هدف از ايجاد شهرهاي جديد، تحقق ايده سکونت گاههاي ايده آل يا مدينه فاضله نيست، بلکه تمرکز زدايي از مراکز شهري بزرگ و ايجاد انتظام فضايي، هدف و آرمان اصلي آن است. اين مقاله، با استفاده از مدل آنتروپي و تحليل سلسله مراتبي، ضمن تحليل شکاف هاي سکونتگاهي در نظام شهري استان آذربايجان شرقي، به ارزيابي نقش شهر جديد سهند در انتظام فضايي منطقه شهري تبريز مي پردازد. نتايج حاکي است اگر چه احداث شهر جديد سهند مطابق با تئوريهاي انتظام فضايي بخصوص تنوري فضايي هيلهورست صورت گرفته است، ولي تاکنون سرمايه گذاري هاي هنگفت در شهر جديد سهند، تاثير بسيار ناچيزي در تعادل بخشي به سازمان فضايي شهرها و سلسله مراتب آنها در استان داشته است و تا پايان برنامه چهارم تنها 40 درصد اهداف مورد نظر در بخش جمعيت پذيري شهرهاي جديد محقق شده است. توجه به تقويت شهرهاي مياني به عنوان جايگزين شهرهاي جديد از جمله پيشنهادهاي جدي اين مقاله براي مناطق شهري بزرگ است.

 نسخه قابل چاپ