مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

برنامه هاي مربوط به اوقات فراغت و توريسم به عنوان پديده اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي مهمي تلقي مي شوند. امروزه سياحت و گردشگري به عنوان فعاليتي فرهنگي و اقتصادي در جوامع مختلف شناخته شده است. برخي صاحبنظران عقيده دارند که گردشگري به منزله نيروي محرک توسعه اقتصادي کشورهاست. با توجه به اهميت گردشگري، هدف اصلي اين مقاله تبيين جايگاه اعتماد گردشگران خارجي نسبت به ايرانيان در توسعه صنعت گردشگري است. در اين تحقيق شاخص عيني سنجش توسعه گردشگري، ميزان تمايل مجدد گردشگران خارجي براي سفر مجدد به ايران است. براي رسيدن به اهداف تحقيق از دو روش اسنادي (با مطالعه پيشينه و مباني نظري تحقيق) و ميداني (پيمايشي) استفاده شد. جامعه آماري اين تحقيق را گردشگران خارجي از پنج قاره جهان تشکيل مي دهند که با اهداف اقتصادي، اجتماعي، سياسي، علمي، فرهنگي و تفريحي به ايران مسافرت کرده اند. تعداد 384 گردشگر به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. براي سنجش اعتماد از سه معرف "صداقت"، "تعهد" و "پذيرش" استفاده شده است. طبق نتايج 86 % از گردشگران داراي اعتماد متوسط رو به بالا به مردم ايران هستند و در ضمن 95% داراي تمايل متوسط رو به بالا براي سفر مجدد به ايران هستند. ضريب همبستگي بين دو متغير اعتماد گردشگران و تمايل به سفر مجدد، همبستگي قابل ملاحظه (r=0.60 و سطح معني داري بسيار بالا (P=0.000 مشاهده مي شود و چون اين ضريب مثبت است، بيانگر وجود رابطه مستقيم ميان اين دو متغير است. با توجه به مقدار ضريب تعيين (R²=0.36) حدود 36 درصد از تغييرات تمايل به سفر مجدد گردشگران توسط اعتماد آنان به ايرانيان قابل تبيين است. بنابراين، هرچه ميزان اعتماد گردشگران نسيت به مردم ايران بالا رود، تمايل گردشگران به سفر مجدد به ايران نيز افزايش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ