مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

در حالي که واژه گردشگري تداعي کننده رونق اقتصادي و توسعه اجتماعي است، ليکن مشاهدات عيني در شهرهاي گردشگرپذير ايران، از جمله شهر شيراز، ذهن را متوجه اين مساله مي کند که انبوه مسافران ساکن در اطراف خيابان ها چه برونداد مثبتي را عايد شهر خواهد کرد. با طرح اين مساله و لزوم توجه به صنعت توريسم به عنوان پربازده ترين صنعت خدماتي در دنيا، پژوهش حاضر به دنبال ريشه يابي و ارايه راهکارهاي عملي براي برخورد با اين معضل شهري است. پارادايم گردشگري پايدار که اخيرا در زمره مفاهيم مورد مطالعه در حوزه توسعه پايدار و گردشگري مطرح شده و در حقيقت نقطه اشتراک اين دو مفهوم است، گردشگري را در جايي منبع خلق ارزش مي داند که ملاحظات انساني، اجتماعي و زيست - محيطي را لحاظ کرده، منبع کسب درآمد باشد. لذا پژوهش حاضر در بستر گردشگري پايدار به بررسي وضعيت گردشگري در شهر شيراز پرداخته است. مطالعه حاضر ابتدا به بررسي تناسب بين گردشگر و تعداد مراکز اقامتي پرداخته و نشان داده است که علي رغم انبوه مسافر، در بسياري از ماه هاي سال مراکز اقامتي زير ظرفيت استاندارد فعاليت مي کنند. در ادامه با طرح فرضيه هايي در زمينه کيفيت مراکز اقامتي و تاثير آن در جلب گردشگران، به بررسي وضعيت کيفيت خدمات در مراکز اقامتي پرداخته است. بدين منظور، پرسشنامه سنجش کيفيت خدمات در صنعت هتل داري تهيه و با روش هاي آماري مرسوم استاندارد گرديد. سپس به نظرسنجي از گردشگران ساکن در مراکز اقامتي بر اساس مدل عملکرد- اهميت (Importance-Performance Analysis) پرداخته شد. جامعه آماري تحقيق را کليه گردشگران داخلي شهر شيراز در مردادماه سال 1388 تشکيل مي دهند که از اين ميان و به وسيله فرمول نمونه گيري کوکران حجم نمونه اي برابر با 293 به دست آمد. نتايج تحقيق حاکي از وجود شکاف معنادار بين اهميت و عملکرد مولفه هاي کيفيت در همه ابعاد پرسشنامه است.

 نسخه قابل چاپ