مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

شهر به عنوان پديده اي پيچيده و پوياست كه در گذر زمان همواره دچار تحولاتي كالبدي، اجتماعي، اقتصادي و حتي سياسي و فرهنگي مي شود. در نتيجه رشد سرسام آور شهرها مديريت شهري به علت فقدان منابع و زمان لازم براي پاسخگويي به نيازهاي فزاينده شهروندان، دچار معضلي گرديده كه رهايي از آن را تنها در چارچوب راه حل هاي نوين مي توان جستجو كرد. در اين ميان، فرآيند استراتژي توسعه شهري (CDS) به عنوان يك نظريه رويه اي- محتوايي و به عنوان رويكردي نوين در برنامه ريزي شهري توسط سازمان ائتلاف شهرها در سال 1999 با هدف كاهش فقر، توسعه پايدار و ارتقاي مشاركت و ايجاد حكمراني خوب شهري مطرح گرديد. هدف اين مقاله، امکان سنجي اجراي استراتژي توسعه شهري بر مبناي شرايط جاري در سيستم مديريت شهري ايران است. در اين راستا فرض اصلي تحقيق بر اين است که نظام برنامه ريزي، اقتصادي و مديريت شهري کشور ظرفيت لازم براي اجراي اين طرح ها را ندارند. براي انجام اين پژوهش از روش توصيفي- تحليلي استفاده شده و برگزيده اي از منابع مكتوب كه مورد عمل و استناد است، تحليل و بررسي شده. و از تکنيک تحليل SWOT و روش دلفي براي تشريح نقاط ضعف، قوت، تهديد و فرصت استفاده گرديده است. بر اساس نتايج به دست آمده، در شرايط کنوني ايجاد تغييرات بنيادين، بويژه در مديريت شهري، اقتصاد شهري و شاخص هاي کيفيت زندگي در جهت بسترسازي به کارگيري استراتژي توسعه شهري (به عنوان زيرساخت هاي اجراي اين رويکرد) امري ضروري است. ضعف ساختاري مديريت شهري در شرايط کنوني ظرفيت مناسبي براي اجراي طرح استراتژي توسعه شهري را نداشته، ايجاد تحولاتي در آن را مي توان ضروري و حياتي مطرح کرد.

 نسخه قابل چاپ