پاسخ به:مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي
شنبه 23 اردیبهشت 1391 8:38 PM
| 3 : مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي بهار 1390; 2(8):39-54. |
| تعيين درجه توسعه نيافتگي شهرستان هاي استان اصفهان با تکنيک تاکسونومي عددي |
| مسعود محمد*,معززي مهر طهران اميرمحمد,شبيري سيدنيما |
| * دانشگاه هنر اصفهان، ايران |
|
هر جامعه اي در راه توسعه تلاش مي كند، زيرا توسعه هدفي است كه اكثر مردم آن را ضروري مي دانند. پيشرفت اقتصادي تنها يكي از جنبه هاي توسعه است؛ به اين مفهوم كه توسعه صرفا پديده اي اقتصادي نيست. بسياري از جوامع به منظور تقويت پايه هاي توسعه و رفع و تعديل عدم تعادل ها و انبوه مسايل و مشكلات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي شان، بيش از هر زمان ديگري نيازمند برنامه ريزي و شناسايي امكانات و منابع بالفعل و بالقوه شان هستند. اين مقاله با به كارگيري روش تاكسونومي عددي، در گام اول به تعيين درجه توسعه يافتگي شهرستانهاي استان اصفهان در سال 1385 با استفاده از 33 شاخص پرداخته، سپس به مقايسه اجمالي آن با درجه توسعه يافتگي اين شهرستانها در سال 1375 با استفاده از 18 شاخص مشترک مي پردازد تا از اين رهگذر به مشخص کردن ميزان تغيير در درجه توسعه نيافتگي هر يک از شهرستان ها دست يابيم و در ادامه با ارايه راهکارهايي به کاهش فاصله شهرستانهاي استان کمک شود. نتايج، گوياي آن است كه شهرستانهاي آران و بيدگل و اصفهان، توسعه يافته ترين و فريدونشهر توسعه نيافته ترين در سال 1385 شناسايي شده اند، در حالي كه در سال 1375 دو شهرستان کاشان و فريدونشهر به ترتيب برخوردارترين و غير برخوردارترين شهرستانهاي استان از لحاظ درجه توسعه يافتگي بوده اند. |
| كليد واژه: شاخص توسعه، درجه توسعه نيافتگي، تاكسونومي عددي، استان اصفهان |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
