مقالات مطالعات برنامه درسی

يکي از مهمترين عوامل موثر بر موفقيت برنامه هاي يکپارچه سازي آموزشي دانش آموزان عقب مانده ذهني در مدارس عادي نگرش مثبت معلمان است. از اين رو، در اين پژوهش عوامل موثر بر نگرش 495 معلم از دبستانهاي عادي و استثنايي (247 معلم عادي و 248 معلم ويژه) در شهر تهران مورد مقايسه قرار گرفت. در پژوهش حاضر، به منظور سنجش نگرش معلمان مورد مطالعه نسبت به دانش آموزان عقب مانده ذهني و يکپارچه سازي آموزشي آنان، پس از اعمال انطباقهاي ضروري، از مقياس نگرش به پژوه (1992) استفاده شد. در اين مطالعه ميزان تماس اجتماعي، جنسيت، سن، گذراندن دوره آموزشي ضمن خدمت، پايه تدريس، ميزان اطلاعات، سطح تحصيلات و سابقه تدريس به عنوان متغيرهاي مستقل و نگرش معلمان نسبت به دانش آموزان عقب مانده ذهني و يکپارچه سازي آموزشي آنان به عنوان متغير وابسته محسوب مي شد. نتايج به دست آمده نشان داد:

الف) نگرش معلمان ويژه (استثنايي) نسبت به دانش آموزان عقب مانده ذهني و يکپارچه سازي آموزشي آنان از نگرش معلمان عادي مثبت تر است.

ب) آن گروه از معلمان استثنايي و عادي زن و جوان که با کودکان عقب مانده ذهني تماس اجتماعي بيشتر داشته اند، درباره آنان اطلاعات درست بيشتر داشته اند، از سطح تحصيلات بالاتر برخوردار بوده اند و دوره آموزشي درباره آنان گذرانيده اند، نگرش مثبت تر ابراز کرده اند.

 نسخه قابل چاپ