مقالات مطالعات برنامه درسی

اساس فلسفي تعليم و تربيت رايج بردوبني جهان شناختي يا عالم دو قطبي بنا شده است. عالم دو قطبي كه به جوهرهاي مستقل ماده و معنا يا انديشه و امتداد اشاره دارد، تفكيك ميان بخش هاي عالم، جامعه و انسان را توسعه بخشيده است. تفكيك فيزيك از متافيريك يا ماده از معنا به تدريج به گسترش قطب مادي يا فيزيكي انجاميد و ماترياليسم را پديد آورد. پيامد جهان شناسي دو قطبي ماترياليسم تربيتي، تفكيك گرايي، تصلب و تربيتي وسكولاريسم تربيتي است. هر نوع نوسازي و اصلاحات تربيتي در گروه نوآوري فلسفي است. چرخش از عالم دو قطبي به جهان سه درجه اي، راه مناسبي براي تحقق اصلاحات تربيتي و رهايي از آسيب هاي عالم دو قطبي است. تبيين جهان سه درجه اي در گرو وحدت گرايي جهان شناختي و اعتقاد به عالم مثال (خيال) است. عالم مثال مي تواند با پر كردن حد فاصل عالم طبيعت و عالم عقل، وحدت جهان را محقق كند. جهان سه درجه اي براي تعليم و تربيت ارمغان هاي متنوعي دارد كه برخي از مهمترين آنها عبارتند از اتحاد فيزيك و متافيزيك، آشتي آدم و عالم، عبور از مجاز و نگرش زيباشناسانه. فلسفه اسلامي به ويژه حكمت متعاليه پشتوانه نظري محكمي را در معرفت شناسي و وجود شناسي براي اعتقاد به جهان سه درجه اي فراهم مي آورد.

 نسخه قابل چاپ