مقالات مطالعات برنامه درسی

سه سوسازي، راهبردي مناسب براي بهبود پژوهش و ارزشيابي است که ايده اوليه آن در دهه 1960 مطرح شد. در اين رويکرد، تلفيقي از روش هاي مختلف کمي و کيفي در فرايند پژوهش به کار گرفته مي شوند. به بيان کامل تر، روش هاي گوناگوني براي گردآوري داده ها، ارزشيابي و داوري بر روي داده ها، و بازنمايي يافته ها استفاده مي شوند تا تبيين هايي منطقي و معتبرتر از پديده يا مساله پژوهشي به دست آيد. سه سوسازي از تبيين هاي ناقص، سطحي، و ساده انگارانه جلوگيري مي کند. چهار نوع شناخته شده آن عبارتند از: سه سوسازي داده ها، سه سوسازي محقق، سه سوسازي نظري، و سه سوسازي روش شناختي.
علاوه بر اين، نوع ديگري از سه سوسازي بر مبناي انديشه هاي آيزنر تبيين ميشود که «سه سوسازي در بازنمايي يافته ها» ناميده شده است.

 نسخه قابل چاپ