مقالات مطالعات برنامه درسی

اين مقاله در نظر دارد، مفهوم پردازي كارل برايتر از تعليم و تربيت را مورد کاوش قرار دهد. در واقع هدف اساسي مقاله، نقادي ديدگاه تربيتي وي، و بررسي قابليت اجراي آن در عرصه عمل است. روش پژوهش حاضر کاربردپذيري تجربي است؛ روشي که در آن مولفه هاي اساسي يک انديشه، نقادي و صورت بندي مي شود و از جهت کاربردپذيري مورد بررسي قرار مي گيرد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد علي رغم اين که مولفه هاي انديشه تربيتي برايتر از انسجام نسبي برخوردار است، مي توان انتقادهايي نيز بر آن وارد ساخت: از جمله دشواري تميز بين نسبت دانش با جهان ذهني و جهان عيني ذهني، عدم تبيين چگونگي غلبه بر موقعيت، عمومي ساختن توليد دانش، تاکيد بر آموزش درهم تنيده مهارت هاي تفکر با برنامه درسي و عدم تصريح گرايش بين رشته اي. نتايج اين پژوهش حاکي از آن است که ايده اصلي برايتر براي مبتني ساختن تعليم و تربيت بر يافته هاي علوم شناختي، مورد تاييد ساير پژوهشگران نيز هست. با اين حال، با وجود اين که برايتر مسائل و مشکلات تعليم و تربيت را که ناشي از تسلط نظريه عاميانه بر نظام هاي تربيتي است، به درستي شناسايي کرده و فرصت هايي براي بازنگري در انگار ه هاي تربيتي و اصلاح نظام هاي تربيتي فراهم ساخته است، اما برخي از ايده هاي، وي مانند «جايگزين کردن ساختن دانش با يادگيري» از امکان عملي کمتري برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ