مقالات مطالعات برنامه درسی

نگاه «دواليستي» يا صفر و يك به موضوعات و مسايل حوزه تعليم و تربيت، كه پيچيدگي هاي خاصي دارد، وافي به مقصود نيست. تاريخ انديشه هاي تربيتي نيز از حقانيت اين گزاره حكايت مي كند.
يكي از بحث هاي جدي در اكثر نظام هاي تعليم و تربيت دنيا، مساله تمركزگرايي يا تمركز زدايي در نظام هاي برنامه ريزي درسي است كه پيچيدگي مورد اشاره شامل حال اين موضوع نيز مي شود. متاسفانه اكثر پردازش هاي انجام گرفته يا راه حل هاي ارايه شده در اين زمينه، بر انگاره هاي دواليستي متكي است و شايد به همين دليل، در عمل راه گشاي نظام هاي تعليم و تربيت نبوده است.
در اين مقاله، با الهام از اين كاستي مزمن، تلاش شده است ابتدا سطوح گوناگون آزادسازي تصميم گيري درباره برنامه هاي درسي شناسايي و سپس مديريت هم زمان مدارج يا سطوح تمركززدايي، در حمك راه حل جايگزين، تبيين و تشريح شود. حاصل بحث، مدلي براي مديريت نظام برنامه ريزي درسي است كه با عنوان «مدل هسته اي» يا «مدل آشوبناك» از آن نام برده شده است. در پايان، مجموعه اي از بايدها و نبايدهاي اجرايي ارايه شده كه زمينه ساز تحقق اين مدل است.

 نسخه قابل چاپ