بانک مقالات مطالعات انقلاب اسلامی

از زمان ظهور پارادايم «ترقي غربي» که وجه مسلط آن، اخذ مباني معرفتي غرب براي وصول به ترقي بوده، الگوي ديگري در چالش با آن قرار گرفت که استفاده از مباني معرفتي ديني و مقتضيات دروني جامعه ايران را براي رسيدن به پيشرفت ضروري مي دانست.
تسلط پارادايم «شبه ترقي غربي» در دوره پهلوي موجب شد تا استفاده از ظواهر غرب به ابزاري براي وابستگي، تخريب ساختارهاي اجتماعي و غارت ايران به کار رود. بر اين اساس، شکل گيري انقلاب اسلامي ايران در چالش با «ترقي» و «شبه ترقي» به عنوان نقطه عطفي در طرح الگوي پيشرفت، سير تكاملي و تبديل شدن آن به يک پارادايم مسلط به شمار مي آيد.
در اين مقاله تلاش مي شود تا ضمن تبيين چالش ميان اين دو پارادايم در عصر جمهوري اسلامي، تحليلي از آينده چالش ميان اين دو نيز ارائه شود.

 نسخه قابل چاپ