بانک مقالات زنان

اين پژوهش به دنبال شناسايي و تحليل عوامل موثر در تحقق خودکفايي زنان سرپرست خانوار در مناطق شهري استان کردستان است. روش پژوهش از نوع توصيفي - پيمايشي و مقطع زماني آن سال 1387 بود. بر اين اساس تعداد 190 نفر از زنان سرپرست خانوار شاغل با روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيک انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه بود که پس از کسب روايي، پايايي آن از طريق آلفاي کرونباخ (0.77) تعيين و تاييد شد. «وضعيت خودکفايي» زنان سرپرست خانوار به عنوان متغير پاسخ، بر اساس ملاک «خود ارزيابي» و «شاخص کمي خودکفايي» تعيين شد. روش هاي آماري مورد استفاده در تحليل داده ها شامل تحليل همبستگي، آزمون کاي اسکوئير و مدل رگرسيون لوجيت است.
نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد که بر اساس ملاک خود ارزيابي، 27.4 درصد از زنان سرپرست خانوار خودکفا هستند و شاخص کمي خودکفايي نيز بيان کننده آن است که 24.2 درصد از آنها خودکفا، 40.5 درصد نيمه خودکفا و 35.3 درصد غير خودکفا هستند. نتايج پژوهش نشان مي دهد که رابطه معني داري بين شاخص کمي خودکفايي زنان سرپرست و «خود ارزيابي» آنها وجود دارد. همين طور نتايج بيان کننده آن است که نسبت تحقق خودکفايي در ميان زنان فوت همسر بيشتر و در ميان زنان ترک شده و مطلقه کمتر از ساير گروه ها است. برآورد رگرسيون لوجيت به منظور شناسايي عوامل تعيين کننده احتمال تحقق خودکفايي زنان سرپرست خانوار نشان داد که متغيرهاي بيمه اجتماعي، تنوع درآمدي، ارزش دارايي ها و مدت زمان فعاليت وارد مدل شده و در يک ترکيب خطي 68 درصد از احتمال تحقق خودکفايي زنان سرپرست خانوار را تبيين مي کند. در پايان بر اساس نتايج پژوهش سعي شد پيشنهادهاي کاربردي مرتبط ارائه شود.