بانک مقالات زنان

هدف مقاله حاضر تحليل تفاوت هاي جنسيتي در زمينه گرايش به گروه هاي مرجع در ميان جوانان ساکن شهر سنندج از طريق روش توصيفي - پيمايشي و مقطع زماني سال 1387 است. تعداد 627 نفر از جوانان دختر و پسر با روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي متناسب با سهم انتخاب شدند. روش هاي آماري مورد استفاده بيشتر شامل تحليل همبستگي، تحليل عاملي و رگرسيون است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه والدين، اساتيد دانشگاه و دانشجويان به ترتيب سه گروه مرجع اصلي و با گرايش بالا هستند كه از سوي دختران جوان پذيرفته شده اند و در گرايش به والدين اختلافي معنادار با پسران دارند. جوانان پسر نيز به ترتيب سه گروه شامل اساتيد دانشگاه، هم سالان و دانشجويان را سه گروه مرجعِ اصلي خود انتخاب مي کنند. همچنين دختران به طور معنادار گرايش بيشتري نسبت به گروه هاي مرجع عضويت (بومي) دارند. در مقابل، گرايش پسران به گروه هاي مرجعِ غيرعضويت (غيرِبومي) با اختلاف معنادار بيشتر است. چهار مولفه اصلي، به ترتيب اهميت نسبي، شامل ارزيابي کارکرد عاملان جامعه پذيري، سطح تحصيلات و تجربه، جاذبه گروه هاي مرجع و منزلت يابي ذهني در يک ترکيب خطي 73 درصد از واريانس گرايش به گروه هاي مرجع عضويت را تبيين مي كنند.

 نسخه قابل چاپ