مجموعه سخنراني هاي امام خميني (ره)

صحيفه نور ج 18 صفحه 172

تاريخ: 16/9/62

بيانات امام خمينى در ديدار با وزير بهدارى و گروهى از كاركنان اين وزارتخانه

دادن اميد و وعده سلامتى به بيمار، كمك مى‏كند به صحت بيمار

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من اميدوارم كه شما آقايان كه در يك وزارتخانه‏اى هستيد كه براى مستمندان، براى مريضان، براى بيماران و عليلان و مجروحان خدمت مى‏كنيد، خداوند توفيق زيادتر به شما عنايت كند، و براى شما خداوند اخلاص نصيب كند كه كارهاى شما براى خدا باشد و براى خدا اين زحمت ارزنده را بكشيد و اجر را از خداى تبارك و تعالى اميد داشته باشيد. مساله بهدارى يكى از امور بسيار مهم است، هم پزشك مهم است، هم پرستار مهم است، هم كارمندان اين دستگاه، و چيزى كه بسيار اهميت دارد براى پزشكان و پرستاران و آنهائى كه تماس با مريض‏ها و بيمارها و مجروح‏ها دارند اين است كه روح عطوفت در آنها باشد. يكى از امورى كه كمك مى‏كند به خوب شدن مريض‏ها و اعاده صحت براى آنها، اين است كه پزشك آنها، پرستار آنها، به آنها تقويت روانى بدهد. اگر انسان اعتقادش شد كه خوب مى‏شود از اين مرض، اين كمك مى‏كند به اعاده صحت و اگر نظرش اينطور شد كه در اين مرض ديگر خوب نمى‏شود، اين او را رو به هلاكت زودتر مى‏برد. و اين به عهده پزشكان است و پرستارهاست، چه پرستارها از خانم‏ها و براى خانم باشند و چه از آقايان و براى آقايان باشند، اين نكته را بايد در نظر داشته باشند كه عطوفت به آنها و اميد دادن به آنها و وعده سلامت به اذن الله براى آنها، كمك مى‏كند به صحت آنها، كمك شماست براى كارهايى كه انجام مى‏دهيد. هر چه خوب رفتار كنيد با آنها براى شما پيش خداى تبارك و تعالى اجر است. فرضاً يك مريضى به نظر شما حتما از اين مرض نجات پيدا نمى‏كند، لكن اولاً اينكه دست غيب هم در كار هست كه آن ماوراى نظر امثال ماست و شما هم مايوس نباشيد و ثانيا اينكه چه بهتر كه يك مريضى كه از اين دنيا مى‏خواهد برود با دل خوش از شما برود، با اميد باشد. اينطور نباشد كه به او گفته بشود تو خوب نمى‏شوى، همين در زود مردن او و در طولانى شدن مرض او كمك مى‏كند و با دل افسرده از اين دنيا مى‏رود، لكن اگر به او اميد داديد، محبت كرديد، نوازش كرديد، خدمت صادقانه كرديد، با روى خوش خدمت كرديد به اين مريض‏ها كه افسرده‏اند اكثراً، اگر اينطور باشد، بر فرض اينكه از اين دنيا هم برود با يك روح اميدوار و شيرين از اين دنيا مى‏رود و اين براى شما ارزشمند است خيلى.

صحيفه نور ج 18 صفحه 173

پزشك‏هايى كه در خارج هستند توجه بكنند كه كشور خودشان احتياج به وجود آنها دارد

پزشك‏ها بايد خيلى توجه بكنند به اينكه كارشان بسيار اهميت دارد، سر و كارتان با جان مردم است و اهميت بسيار دارد و بايد همه دقت‏هائى كه داريد بكنيد و مع‏الاسف بسيارى از پزشك‏هاى ما خارج كشور هستند، يا از ايران رفته‏اند، يا بوده‏اند در آنجا و مراجعت نكردند به وطن خودشان و اين يكى از مسائلى است كه بايد اين پزشك‏هايى كه در خارج هستند يك قدرى توجه بكنند كه كشور خودشان احتياج به وجود آنها دارد. آنها در اين كشور پرورش پيدا كرده‏اند، با بودجه اين كشور تحصيل كرده‏اند، خارج رفته‏اند و اهل اينجا هستند و مردم به شما حق دارند، اسلام به شما نظر دارد. اين ملت اسلام است كه الان در اينجا با آنهمه رنج‏هايى كه به آنها مى‏دهند و با آنهمه مصيبت‏هايى كه ابرقدرت‏ها براى اينها پيش مى‏آورد، اينها در رنج هستند. و شما پزشكانى كه در خارج هستيد ما فرض مى‏كنيم كه شما يك عمر زيادى هم بكنيد و در رفاه هم باشيد، آخر چه؟ بهتر نيست كه در خدمت مستمندان باشيد، در خدمت مريض‏هاى كشور خودتان باشيد، در خدمت اين كشورى كه مظلوم است و تحت ستم بوده است در سال‏هاى طولانى و امروز كه مى‏خواهد از زير بار ستم شرق و غرب خارج بشود، همه به او فشار آوردند، از همه طرف فشار آوردند، اين فشارها كافى نيست كه شما پزشكان در خارج نگاه كنيد و ببينيد كه اينجا از حيث پزشك كمبود هست. همه جا ما كمبود داريم از حيث پزشك متخصص، و شماها متخصص باشيد و از اين آب و خاك هم باشيد و از اين آب و خاك هم پدران شما ارتزاق كردند و خود شما و حالا بى‏تفاوت باشيد و در خارج بنشينيد و نگاه كنيد تا مريض‏هاى اينجا و آنهائى كه در جبهه‏ها معلول شدند، در جبهه‏ها آسيب ديدند، در رنج باشند و شما وجدانتان آرام باشد؟ گمان ندارم كه اگر يك ساعت فكر كنيد وجدان شما حاضر بشود كه آنجا باشيد، ولو با رفاه زياد. مردم در اينجا بحمدالله، بهدارى در اينجا مشغول خدمت هست و راجع به جبهه‏ها از قرارى كه گفته مى‏شود بسيار خدمت كرده‏اند و مورد تقدير هستند.

بايد توجه زياد به بيمارستان‏ها بشود

و همين طور اميدوارم كه وضع بيمارستان‏ها هم بهتر از حالا بشود و توجه زياد به بيمارستان‏ها بشود. آنطور نباشد كه يك بيمارى در يك بيمارستان وارد بشود و او را نپذيرند. اينها از امورى است كه با وجدان انسان مخالف است، با انصاف مخالف است، با رضاى خدا مخالف است، بايد خيلى توجه به اين مسائل بكنند. يك مريضى كه مى‏آيد در يك بيمارستانى، اين احتياج دارد كه مى‏آيد در اين بيمارستان، اگر از همان دم در يك وقت خداى نخواسته گفته بشود كه اينجا نمى‏شود، از اينجا برود جاى ديگر، آنجا هم بگويند اينجا نمى‏شود و خداى نخواسته در همين رفت و آمدها تلف بشود، به عهده آن اشخاصى است كه اين كارها را مى‏كنند. خيلى بايد شما مواظب باشيد، در عين حالى كه خيلى خدمت شما ارزنده است، خيلى خدمت شما پيش خدا ارزش دارد، در عين حال مسؤوليت هم زياد

صحيفه نور ج 18 صفحه 174

داريد.بايد شما اين مسووليت را با كمال دقت، توجه به آن بكنيد و اميدوارم كه موفق بشويد كه بتوانيد خدمت بكنيد به اين مظلومين و خصوصا اينهايى كه از جبهه‏ها مى‏آيند و سلامت خودشان را براى شماها از دست داده‏اند و مى‏بينيد كه اين ابرقدرت‏ها با مسلمين دارند چه مى‏كنند. ما بايد خودمان به فكر خودمان باشيم، در هر چيز بايد خودمان به فكر خودمان باشيم و مى‏توانيم، در امور بهداشتى و بهزيستى و اينها بايد خودمان در فكر خودمان باشيم، منتظر نباشيم مثل سابق هى به خارج برويم و از خارج بياوريم. بايد توجه بكنيم و زحمت بكشيم، با زحمت خودمان، با رنج خودمان، اين بار را تحمل كنيم و به منزل برسانيم. و اميدوار به فضل خدا باشيد كه خداوند با شماست و خداوند توفيق به شما خواهد داد كه كار را به نحو شايسته پيش ببريد.

و خصوصا باز عرض مى‏كنم كه با مرضى بسيار با عطوفت يعنى از آن كسى كه خادم دم در است تا آنجايى كه پزشك است و پرستار، رفتار، رفتار خوب باشد، رفتار عطوفت باشد. گمان بكنيد كه خودتان مريض هستيد و در يك مريضخانه رفتيد، در آنجا چه توقعى داريد از كارمندان آنجا، از پزشكان آنجا، از پرستار آنجا، همان توقعى كه خود شما از آنها داريد، ساير مرضى هم از شماها دارند بنابراين لازم است كه توجه به اين مسائل معنوى بشود و اميدوارم كه موفق و مؤيد و منصور در اين امر باشيد.

و از امور لازم قضيه جلوگيرى از بيمارى است، آن اهميتش بيشتر از خود معالجه است. ما بتوانيم، شماها بتوانيد كه طورى بكنيد كه مرض كم بشود، يك طورى بشود در كشور كه آبها از آلودگى بيرون بيايد، غذاها آلوده نباشد، آنطورى كه پزشكان دستور مى‏دهند كارى بشود كه مرض نيايد، نه ما منتظر باشيم كه مرض بيايد بعد رفعش بكنيم. جلو بگيريم كه اصلاً نيايد مرض و اين يكى از امور مهمه‏اى است كه بايد به آن توجه كامل بشود و اميدوارم كه در اين امر هم متصديان امور موفق باشند. و در همه امور اتكال به خدا بكنيم. شما ببينيد كه اين اتكال به خدا بود كه يك قدرت به آن عظمت را از دست از بين برديد، با اينكه قدرت شما در مقابل قدرت‏هاى شيطانى چيزى نبود، لكن ايمان شما بود، اتكال شما به خداى تبارك و تعالى بود كه پيش برديد و از حالا به بعد هم پيش خواهيد برد.

قدرت‏هاى بزرگ به عنوان صلح آمدند در منطقه و ببينيد كه چقدر فساد وارد كردند

و اين قدرت‏هاى بزرگ هيچ وقت در فكر اين نيستند كه يك آسايشى براى ملت‏ها باشد. شما الان ملاحظه مى‏كنيد كه در لبنان چه مى‏گذرد بر اهالى لبنان از دست همين‏هايى كه براى صلح آمده‏اند. آمريكا و فرانسه و انگلستان و ايتاليا براى اينكه صلح را در آنجا پايدار كنند آمده‏اند و جنگ راه انداخته‏اند. جنگ راه انداختند در محلى كه اگر اينها نباشند خود آنجا آرامش بهتر پيدا مى‏كند، تا اينها باشند. اگر آمريكا نبود و فشار به مردم نمى‏آورد آن بيچاره‏هايى كه تحت آنهمه فشار هستند بالاخره يك كارى انجام مى‏دهند. منتظر نباشند كه شما همه فشارها را بر ملت‏ها تحميل كنيد و آنها همين طور

صحيفه نور ج 18 صفحه 175

بنشينند و به شما مبارك بگويند. البته اين انفجارات هست، تابع همان، دنبال همان است. دنبال اين هم آن بمباران‏هايى كه ديديد كردند در لبنان، و آمريكا آنقدر در آنجا فساد كرد و عمال آمريكا كه صهيونيسم هم از آنهاست و فرانسه هم بايد كه از آنها حساب بكنيم، اينها به عنوان اينكه ما مى‏خواهيم صلح را در منطقه نگه داريم، آمدند و ببينيد چقدر - به فساد وارد كرده‏اند - فساد وارد كرده‏اند بر اين منطقه. از آن طرف شوروى به عنوان اينكه صلح در افغانستان درست كند، آمده است چندين سال است، قريب 5 سال است كه الان دارد در افغانستان آتش بپا مى‏كند، از آن طرف هم آمريكا در هر نقطه‏اى كه دستش برسد مى‏گويد ما براى صلح مى‏خواهيم برويم، لكن فساد ايجاد مى‏كند. نمى‏دانم اين مثل را شما شنيديد يك بچه، پسر كوچكى بود كه يك نفر آدم كريه‏المنظر كه صورتش جورى بود كه بچه‏ها از او مى‏ترسيدند، او بغلش گرفته بود و او از ترس همين آدم گريه مى‏كرد، اين مى‏گفت نترس من اينجا هستم، يك كسى به او گفت كه آقا اين از تو مى‏ترسد، تو اين را بگذار زمين، اين آرام مى‏شود. حالا اينها، قدرت‏هاى بزرگ، آمده در افغانستان مى‏گويد نترسيد ما اينجائيم، در لبنان هم نترسيد، ما اينجا هستيم. خوب، اين مردم از شما مى‏ترسند، خوب، شما برويد كنار مردم آرام مى‏گيرند. وضع اينطورى است و خدا نكند كه سياستمدارها چاقوكش از كار در آيند. وقتى سياستمدارى بر طريقه اخلاق انسانى نباشد، او چاقوكش از كار درآيد، اما نه چاقوكش سر محله، چاقوكش در يك منطقه وسيعى، در دنيا. اينكه در روايت هست كه اذا فسدالعالم فسد العالم مصداق بالاترش همين‏ها هستند كه علماى سياست هستند، فاسد هستند، عالم را به فساد كشاندند. الان عالم براى خاطر دانشمندان به فساد كشيده شده، آن دانشمندانى كه سلاح‏هاى كوبنده درست مى‏كنند، آن دانشمندان سياستى كه اعوجاج دارند و اين سلاح‏ها را به كار مى‏برند. الان دنيا به واسطه خاطر اين علما هست و اين دانشمندان هست كه ناآرامى دارد. اگر اينها حذف بشوند از دنيا، مردم آرامش بهتر پيدا مى‏كنند.

بنابراين ما بايد توجه به اين بكنيم كه اين قدرت‏هايى كه مى‏گويند ما براى صلح آمديم و مع‏الاسف در خانه عرب‏ها، عرب‏ها را دارند مى‏كوبند و عرب‏ها نشسته‏اند تماشا مى‏كنند. اين ننگ را عرب‏ها كجا مى‏برند كه اجانب، كفار - اجانب - آمده‏اند در خانه اعراب، به اعراب تعدى مى‏كنند و اينها نشسته‏اند تماشا مى‏كنند، در صورتى كه اينها اگر ده روز راه را بر آنها ببندند، همه‏شان تسليم مى‏شوند؟ اگر اين كشورهاى اسلامى، همين كشورهاى منطقه، اگر همين كشورهاى خليج و منطقه ده روز جلوى نفت‏شان را بگيرند، دنيا به صدا در مى‏آيد، دنيا تسليم‏شان مى‏شود، لكن اينها نفت‏شان را تقديم مى‏كنند، آبرويشان را تقديم مى‏كنند، كشورشان را تقديم مى‏كنند، ملت‏شان را تقديم مى‏كنند، براى چه؟ براى يك هواى نفس باطل. دنيا را اين هواى نفس دارد از بين مى‏برد. هواى نفس است كه وادار مى‏كند كه اينها براى خاطر اينكه چهار روز زندگى مرفه به خيال خودشان بكنند، ملت‏هاى خودشان را اينطور تحت ستم قرار مى‏دهند. هواى نفس است كه شوروى را بر مى‏دارد مى‏آورد در افغانستان و آن كارها را انجام مى‏دهد. هواى نفس است كه آمريكا را مى‏آورد در لبنان اين كار را مى‏كند و عمالش را در ايران مامور مى‏كند براى اينكه اين فسادها را بكنند. همه فسادهاى دنيا زير سر

صحيفه نور ج 18 صفحه 176

اين قدرت‏هاى بزرگ است والا اين كوچك‏ها اهميتى ندارند.

صدام ديگر يك مرده‏اى است افتاده آنجا، اين اهميتى ندارد ديگر، لكن اينها دارند فساد مى‏كنند. اين هم يكى از فسادهاى آنها بود كه اين را بازى‏اش دادند و احمقش كردند حمله كرد به ايران و تجاوز كرد به ايران، حالا هم تويش مانده است و نمى‏داند چه بكند. هى فرياد مى‏زند بياييد ديگر صلح كنيم، مى‏خواهد مهلت بگيرد كه بعدها شرارت بكند، ما اين را بهتر مى‏شناسيم از ديگران، اينطور نيست كه اين صلح بخواهد، اين مى‏خواهد كه به اسم صلح مهلت پيدا بكند، دوباره تشكيلاتى درست كند زيادتر و قدرتى پيدا كند زيادتر و دوباره حمله بكند. خوب، با يك همچو چيزى نمى‏شود صلح كرد. كدام انسان است كه مى‏تواند با يك دشمنى كه با اسلام دشمن است، با خدا دشمن است، با ملت خودش دشمن است، با ملت ما دشمن است، اين را مهلت بدهد تا اينكه دوباره تجهيز كند خودش را، قدرت‏ها هم به او كمك بكنند و باز هم افراد پيدا كند و دوباره حمله بكند به اينجا، اين را كسى نمى‏تواند مهلتش بدهد. اين بايد شرش كنده شود تا اين منطقه درست بشود و عمده شر آن ابرقدرت‏هاست و دولت‏هاى منطقه مى‏توانند شر اين را از منطقه خودشان بكنند. اگر اين دولت‏ها با ملت‏هاشان دست به هم بدهند، ملت‏ها كه حاضرند، دولت‏ها هم تسليم ملت‏هاشان بشوند، نمى‏توانند آنها در اين منطقه اين فسادها را بكنند. اسرائيل نمى‏تواند بيايد اينجا شرارت بكند، لكن مع‏الاسف خود اينها هستند كه راه را باز مى‏كنند براى قدرت‏هاى بزرگ. شما ملاحظه مى‏كنيد كه در همين منطقه چقدر ثروت هست كه دارند ابرقدرت‏ها از اينها مى‏برند، همان نفت چقدر هست كه دارند روزى بيست ميليون تقريباً، كشورها از اينجا مى‏برند و مى‏خورند، معذلك اينها نشسته‏اند. آنها ريخته‏اند در خانه خودشان، لبنان خانه عرب است، در خانه عرب ريخته‏اند و دارند به خود عرب اينطور جنايت مى‏كنند و ملت عرب نشسته‏اند آنجا و هيچ حرف نمى‏زنند.

وقتى پاى ايران پيش مى‏آيد مى‏گويند اينها فارس‏اند اينها خوب، آنها هم كه عربند ديگر، شما نه فارس سرتان مى‏شود نه عرب سرتان مى‏شود، دنبال اين هستيد كه چند روز عياشى بكنيد. خوب، اين عياشى تا كى؟ چقدر انسان آبرويش را، حيثيتش را، همه چيزش را بدهد سر عياشى؟

مظلومين جهان بايد خودشان به فكر خودشان باشند

آن قدرت‏هاى بزرگ هم كه شما را عمال خودشان قرار داده‏اند و الان در لبنان دارند به سر مردم لبنان بيچاره آن كار را مى‏كنند، معذلك بايد همه‏شان بدانند كه مردم نمى‏نشينند گوش كنند تا اين كارها بشود، بالاخره همان معنائى كه در ايران پيدا شد در جاى ديگر هم پيدا مى‏شود. بايد از حالا فكر بكنند اينها، امريكا خيال نكند كه ظلمش را دارد به مردم مى‏كند و آنها هم نشسته‏اند. آمريكا ديد كه - كاخ سفيد منفجر شد - آن محل خودشان منفجر شد، همين چيزها حالا هست باز، هر چند شماها جلوگيرى بخواهيد بكنيد مردم جانشان به لبشان رسيده است، مردم لبنان جانشان به لبشان رسيده است، مردم فلسطين جانشان به لبشان رسيده و لهذا انتحار مى‏كنند. اگر يك كسى جانش به لبش

صحيفه نور ج 18 صفحه 177

نرسيده باشد كه انتحار نمى‏كند براى اينكه شما را از كار بيرون كند. مردم نمى‏توانند تحمل بكنند، شما يك فكرى بكنيد. با زدن و با كشتن و با يغما كردن و با بمباران كردن كار درست نمى‏شود، بايد كنار برويد تا مردم كار خودشان را بكنند، راحت بگذاريد مردم را. بالاخره مسلمين بايد خودشان فكرى بكنند، بيدار بشوند و الا اينها چاقوكش بين‏المللى هستند و نمى‏گذارند دنيا آرام باشد مگر اينكه مردم خودشان، مظلومين خودشان به فكر خودشان باشند، مظلومين جهان خودشان به فكر خودشان باشند. اگر مظلومين به فكر بيفتند، دست اينها را قطع مى‏كنند و اميدوارم خداى تبارك و تعالى ملت‏هاى اسلامى را بيدار كند، ملت‏هاى مستضعف را بيدار كند و خودشان زندگى خودشان را اداره كنند و ممالك خودشان را اداره كنند و دست قدرت‏هاى بزرگ را قطع كنند.

والسلام عليكم و رحمة الله‏