بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

هدف از اين پژوهش، تعيين تاثير آموزش پيشگيري از روابط آسيب زا بر نگرش دانش آموزان دختر و پسر مدارس متوسطه شاهين شهر، نسبت به روابط دختر و پسر مي باشد. بدين منظور، پژوهشي در قالب يک طرح پژوهشي نيمه تجربي، از نوع دو گروهي همراه با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري يک ماهه، انجام گرفت. جامعه آماري شامل، کليه دانش آموزان پايه اول و دوم دوره متوسطه شاخه نظري شاهين شهر بود. نمونه آماري شامل 295 دانش آموز بود که به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي بر مبناي کلاس انتخاب شد و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (144 دانش آموز) و گروه گواه (151 دانش آموز) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته «نگرش نسبت به روابط دختر و پسر» با 41 گويه بود. پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي کرونباخ 0.92 محاسبه گرديد. نتايج تحليل کوواريانس دو راهه با کنترل نمرات پيش آزمون، نشان داد در مجموع آموزش پيشگيري از روابط آسيب زا باعث تغيير نگرش در دانش آموزان در مرحله پس آزمون و پيگيري شد. ساير نتايج نشان داد که بين نگرش دانش آموزان دختر و پسر نسبت به روابط آسيب زا در مرحله پس آزمون، تفاوت معناداري وجود دارد. اين، در مرحله پيگيري معنادار نبود. اثر متقابل جنسيت و عضويت گروهي نيز، بر نگرش نسبت به روابط آسيب زا معنادار نبود.

 نسخه قابل چاپ