بانک مقالات راهنمایی و مشاوره

هدف اصلي اين پژوهش مقايسه ميزان تاثير دو رويكرد روان درماني گروهي شناختي- رفتاري و معنوي در كاهش ميزان افسردگي دانشجويان دختر دانشگاه هاي تهران است. آزمودني هاي پژوهش از طريق اطلاعيه كه در مركز مشاوره و خوابگاه دانشگاه تربيت معلم حصارك و شهيد بهشتي زده شده بود به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس از آنها‌ آزمون افسردگي بك به عنوان پيش آزمون گرفته و آنگاه با مصاحبه تشخيصي افسردگي آنها تاييد شد. سپس به طور تصادفي در سه گروه كه دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل بود قرار گرفتند. افراد انتخاب شده هيچ كدام دارو مصرف نمي كردند. يك گروه آزمايشي در ده جلسه گروه درماني شناختي- رفتاري و گروه ديگري در ده جلسه معنويت درماني شركت نمودند، و گروه گواه هيچ مداخله روانشناختي دريافت نكردند. در پايان مداخله درمان هر سه گروه بار ديگر با آزمون يادشده مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون t وابسته و مستقل و تحليل واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه: در مقايسه ميانگين نمرات افسردگي سه گروه قبل از درمان تفاوت معناداري وجود ندارد. گروه درماني شناختي- رفتاري و معنويت درماني به طور معناداري (P<0.01) در كاهش افسردگي دانشجويان موثر بوده است. در مقايسه ميانگين نمرات افسردگي پس آزمون گروه درماني شناختي و معنويت درماني با مقايسه با گروه كنترل تفاوت معناداري (P<0.01) در كاهش افسردگي دانشجويان به وجود آمده است و اثربخشي روش دوم بارزتر بوده است، ولي در مقايسه دو روش آزمايشي با هم تفاوت معناداري مشاهده نشد.

 نسخه قابل چاپ