بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

چند سالي است که اخبار حاشيه هاي فوتبال به ويژه خارج از استاديومها با خبرهاي متن فوتبال برابري مي کنند. در ميان خبرهاي حاشيه اي، رفتارهاي تماشاگران از جمله خشونت گرايي آنها جايگاه مهمي دارد. در ايران، خشونت گرايي در فوتبال به هيچ وجه مانند کشورهاي اروپايي نيست؛ اما به تاثير از هيجانات و حساسيتهاي ايجاد شده حول مسابقات داخلي و ملي، تماشاگران و هواداراني به نسبت خشن در برخي مسابقات، شرايط خشونت باري را بر جمع تماشاگران حاکم کرده اند.
پژوهش حاضر با روش پيمايشي، ميان 1020 نفر از تماشاگران فوتبال در مسابقات پرتماشاگر کشور انجام گرفته است. در اين تحقيق که با هدف شناخت دلايل اجتماعي خشونت گرايي تماشاگران فوتبال آغاز شده است، اثرات سه دسته متغيرهاي هويتي، گروهي و وضعيتي بر خشونت در فوتبال مفروض انگاشته شده اند.
يافته ها نشان مي دهد که بخشي از دلايل خشونت گرايي و درگيريها در ميادين ورزشي را بايد در عوامل زير جستجو کرد: سن افراد (ميانگين سن 21 سال)، احساسي بودن رفتار و فعاليتها در جمع تماشاگران، بي نامي، تلقين پذيري و فشار گروه و جمع، مطالعه مطبوعات تيم گرا و تاثيرپذيري از تفاسير آنها، عملکرد نيروي انتظامي حاضر در ميدان، احساس نبود نيروهاي کنترل کننده در جمع و بروز رفتارهاي عنادورزانه و کينه توزانه، احساس علاقه و تعلق قطبي و افراطي به يک تيم خاص (تيم گرايي)، بنابراين مي توان گفت که خشونت فوتبال - در تحليلي جامعه شناختي - تابعي از ويژگيهاي خرده فرهنگي تماشاگران، ساختار گروهي جماعت تماشاگر و وضعيت عناصر مداخله گر در ميدان مسابقه (اعم از داور، نيروهاي انتظامي و ...) است. بديهي است اگر خواسته شود در راستاي مديريت بهينه فضاي تماشاگران و اعمال در رفتارهاي خشن آنان تلاشي صورت گيرد، توجه به عوامل مذکور به موفقيت امر کمک مي کند.

 نسخه قابل چاپ