بانک مقالات علوم ارتباطات اجتماعي

انتخابات و مشارکت سياسي، از نمادهاي مشترک بين نظام سياسي جمهوري اسلامي ايران و ساير كشورهاي برخوردار از نظام دموکراتيک است. در تبيين چگونگي مشاركت شهروندان، ترجيحات راي دهي و كيفيت تصميم گيري در گزينش و راي دادن به نامزدهاي انتخاباتي، سه الگو و رويكرد نظري؛ جامعه شناسي سياسي، اقتصاد سياسي و روان شناسي سياسي وجود دارد.
مقاله حاضر، ضمن تحليل و ارزيابي اين سه دسته نظريه، در پاسخ به اين پرسش كه در جمهوري اسلامي، رفتار انتخاباتي شهروندان، با كدام يک از الگوها و بنيان هاي نظري جامعه شناسي، اقتصاد سياسي و روان شناسي سياسي قابل تبيين است، بر اين فرضيه تاكيد دارد كه رفتار انتخاباتي و راي دهي، پديده اي زمان پرورده، زمينه پرورده و مكان پرورده است و از اين رو نمي توان به فرا نظريه اي جهان شمول دست يافت كه چرايي و چگونگي و محتواي راي دهي شهروندان را در همه كشورهاي جهان و حتي در همه حوزه هاي انتخابيه درون يک واحد جغرافيايي، بر اساس آن مورد تحليل و ارزيابي قرار داد. به عبارت ديگر، مباني تاثير گذار بر رفتار شهروندان در جمهوري اسلامي ايران را بايد در فرهنگ سياسي مردم، خلقيات و تجربيات قبلي شهروندان، تعاملات گذشته مردم با نامزدها و گفتمان ها و شبکه هاي اجتماعي که راي دهندگان به آن تعلق دارند، جستجو کرد.

 نسخه قابل چاپ