پاسخ به:بانک مقالات تاریخ
چهارشنبه 13 اردیبهشت 1391 10:30 PM
7 : فرهنگ (ويژه تاريخ) پاييز 1388; 22(3 (مسلسل 71)):179-216. |
فتح نامه نويسي (در ايران و اسلام) |
قربان نژاد پريسا* |
* دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه |
فتح نامه ها، نامه هايي بودند كه از سوي سلاطين يا فرماندهان لشكر به جهت اعلان رسمي فتوحات و پيروزي در عمليات نظامي به اطراف و اکناف ممالک، خطاب به ملوک، سلاطين و ولات فرستاده مي شدند. به نظر مي رسد تقريبا از دوره خلفاي راشدين تا دوره افشاريه نگارش فتح نامه در جهان اسلام رايج بوده اين نامه ها جزء اسناد و مكاتيب ادبي، سياسي و اجتماعي محسوب مي شدند و حاوي اطلاعات ارزشمندي در خصوص اوضاع كلي جامعه، علت جنگ ها و فتوحات بودند حتي مطالعه آنها در شناخت ادبيات رايج آن دوره و در شناخت سبك ديوان الرسائل موثر بود.به طوري كه بعضي از فتح نامه ها همچون تاريخ يك قوم محسوب مي شدند. از عصر عباسي به بعد فتح نامه علاوه بر انعكاس اوضاع خاص حاكم بر هر دوره حكومتي تقريبا اركان ثابتي را بر خود پذيرفتند و انسجام بيشتري يافتند. اين مقاله قصد دارد مروري كوتاه بر سير تحول فتح نامه نويسي در جهان اسلام از آغاز تا عصر عثماني داشته باشد و در حد بضاعت مهمترين فتح نامه هاي هر دوره را معرفي نمايد. |
كليد واژه: فتح نامه، ايران، اسلام |
نسخه قابل چاپ |